فصل سوم : علوم حديث

دانشمندان پُر تلاش شيعه ، از دير باز ، علاوه بر نگارش و تدوين كتاب هاى حديثى ، در شكل گيرى و تدوين علوم حديث ، مانند : درايه و رجال نيز گام هاى بلندى برداشته اند و آثار ارزشمندى پديد آورده اند . كه تك تكِ آنها قابل توجّه و در خورِ سپاس است ، بخشى از اين تلاش ها در دو قرن دوازدهم و سيزدهم انجام يافته است .
در اين فصل به پژوهش هاى انجام گرفته در دراية الحديث ، رجال و فقه الحديث مى پردازيم و اجازات حديثى را نيز در پىِ رجال ، ذكر مى كنيم .

1 ـ 3 . دراية الحديث

دراية ، در لغت از «دَرى ، يَدرى ، دِريَة و دِرايَة» گرفته شده و به معناى علم است ، چنان كه در جمله «أتى فُلانٌ الأمرَ مِن غير دِرية» ، عبارت «من غير درية» ، يعنى «من غير علم». ^۱
بيشتر دانشمندان لغت شناس ، درايه را مترادف با علم مى دانند. ^۲ در تعريف اصطلاحى درايه ، آمده است:
علمى است كه در آن ، متن حديث و سند آن ، از جهت صحت و سقم و شرايط مورد