براى دانشمندان مختلف قرن سيزدهم و به كوشش سيّد احمد حسينى اشكورى در دفتر پنجم ميراث حديث شيعه ، ص (521 ـ 549) چاپ شده است.
48. اجازة الحديث ، از حيدر على بن عزيز اللّه مجلسى (م ح 1220 ق). اجازه مبسوطى است كه حيدر على براى فرزندانش و چند تن ديگر از علما نوشته و احوال خاندان مجلسى را نيز به تفصيل ، در آن آورده است. از اين رو ، گاه از آن به أنساب المجلسى تعبير كرده اند. ^۱
49. اجازه ، از محمّد بن عبد النبى اخبارى (م 1232 ق). اخبارى ، اين اجازه را براى عالمى محمّد حسن نام ، نوشته است. ^۲
50. اجازه نامه ، از محمّد بن عبد النبى اخبارى. اجازه اى است از اخبارى براى برادر زاده اش محمّد باقر بن محمّد على. ^۳
51. اجازات الشيخ أحمد الأحسائى (م 1241 ق). اين اجازه با تعليقات دكتر حسينعلى محفوظ در سال 1390 ق ، در نجف ، توسّط مطبعة الآداب ، به چاپ رسيده است.
52. اجازه ، از سيّد كاظم رشتى (م 1259 ق). اين اجازه براى حسين بن عبد اللّه حسينى در سال 1242 ق ، نوشته شده است. ^۴
53. اجازه ، از سيّد محمّد باقر بن محمّد تقى شفتى (حجّة الإسلام) (م 1260 ق).

اجازه مفصّلى است كه بحرانى ، براى شيخ حسين بن محمّد عصفورى و خلف بن عبدعلى عصفورى نوشته و احوال 133 نفر از علماى بزرگ شيعه را نيز در آن آورده است. ^۱ اين اجازه با تحقيق و تعليق سيّد محمّد صادق بحر العلوم در نجف اشرف و نيز توسّط مؤسّسه آل البيت عليهم السلام در قم ، به چاپ رسيده است.
9 . اجازة الحديث ، از يوسف بن احمد بحرانى. اين اجازه براى سيّد مهدى بحر العلوم نوشته شده و اجازه دهنده در آن ، طُرُق روايتى خود را ذكر كرده است. ^۲
10 . اجازة الحديث ، از حسين بن محمّد بن عبد النبى بحرانى (م 1192 ق). ^۳ اين اجازه ، براى حسين بن عبد اللّه بحرانى نوشته شده است. ^۴

قرن سيزدهم

11 . اجازة الحديث ، از سيّد محمّد مهدى بحر العلوم (م 1212 ق). اين اجازه براى سيّد عبد الكريم بن جواد موسوى جزايرى نوشته شده است. ^۵
12 ـ 18. اجازه ، از سيّد محمّد مهدى بحر العلوم . اين اجازات در كتاب اجازات الرواية و الوارثة فى القرن الأخيرة الثلاثة ، تأليف شيخ آقا بزرگ تهرانى آمده است. بحر العلوم ، اين اجازات را براى شش تن از شاگردان خود نوشته است. اين كتاب در دفتر هفتم ميراث حديث شيعه (ص 529 ـ 546) معرّفى شده ، ولى هنوز به چاپ نرسيده است.
19 ـ 47. اجازات ميرزا مهدى بن ابو القاسم شهرستانى (1130 ـ 1216 ق). ^۶ 28 اجازه