171
تاريخ حديث شيعه در سده هاي دوازدهم و سيزدهم هجري

شده است.
60. الروضة البهية فى الإجازة الشفيعية ، از محمّد شفيع بن على اكبر جابلقى (م 1280 ق). ۱ اين اجازه ، در سال 1280 ق ، بعد از وفات جابلقى ، چاپ شده است. ۲
61. كتاب الإجازات ، گردآورى عبد الحسين بن على تهرانى (شيخ العراقين) (م 1286 ق). ۳
62. اجازه ، از سيّد محمّد باقر خوانسارى (صاحب روضات). اجازه اى است براى سيّد محمّد مهدى بن محمّد حسينى بروجردى ، به تاريخ 1290 ق. ۴
63. اجازة الحديث ، از سيّد حسين بن محمّد على حسينى كاشانى (م 1296 ق). ۵ اجازه مبسوطى است براى محمّد حسين بن محمّد باقر آرانى. ۶
64. الشجرة المورّقة و المشيخة المؤنّقة ، از محمّد بن عبد الوهاب (ابن داوود همدانى) (م 1303 ق). ظاهرا مجموعه اى از اجازات اجتهاد بزرگان براى ابن داوود همدانى است. ۷

1.وى ، فقيه اصولى و آگاه به حديث و رجال بود و نزد سيّد محمّد مجاهد ، سيّد محمّد مهدى طباطبايى ، محمّد على مازندرانى ، سيّد محمّد باقر شفتى ، سيّد صدر الدين محمّد عاملى ، عباسعلى كزّازى كرمانشاهى ، ملّا على مازندارانى ، على اكبر خراسانى و ملّا مهدى نراقى درس خواند و از آنان ، روايت مى كند. وى در مشهد امامزاده قاسم ، نزديك بروجرد ، مدفون است (أعيان الشيعة ، ج ۹ ، ص ۳۶۵ ؛ ريحانة الأدب ، ج ۱ ، ص ۳۷۵ ؛ موسوعة طبقات الفقهاء ، ج ۱۳ ، ص ۵۹۴ ؛ الذريعة ، ج ۲ ، ص ۲۱۱).

2.فهرس التراث ، ج ۲ ، ص ۱۵۴.

3.الذريعة ، ج ۱ ، ص ۱۲۶.

4.فهرست نسخ خطّى كتاب خانه آية اللّه مرعشى ، ج ۱۶ ، ص ۶۴ (ش ۶۰۶۲).

5.وى ، از مراجع تقليد در تهران بود كه نزد دانشمندانى مانند على مدد بن رمضان ساوجى كاشانى ، سيّد ابراهيم بن محمد باقر قزوينى ، محمّد حسين بن محمّد رحيم ايوانكيفى و محمّد ابراهيم بن محمّد حسن كلباسى تحصيل كرد و از ملّا محمّد مهدى نراقى و سيّد محمّد تقى بن مؤمن قزوينى اجازه روايت دريافت كرد (تراجم الرجال ، ج ۱ ، ص ۱۷۸ ؛ الذريعة ، ج ۱۱ ، ص ۲۱۵ ؛ موسوعة طبقات الفقهاء ، ج ۱۳ ، ص ۲۳۷).

6.فهرست نسخ خطّى كتاب خانه آية اللّه مرعشى ، ج ۱۷ ، ص ۵۱ (ش ۶۴۴۶).

7.همان ، ج ۱۴ ، ص ۲۲۳.


تاريخ حديث شيعه در سده هاي دوازدهم و سيزدهم هجري
170

شفتى اين اجازه را براى دامادش ملّا محمّد مهدى نوشته است. ۱
54. اجازه ، از سيّد محمّد باقر بن محمّد تقى شفتى. اجازه اى است براى محمّد بن محمّد ابراهيم كرباسى. ۲
55. الإجازات ، از سيّد محمّد باقر بن محمّد تقى شفتى. اجازه اى است براى سيزده تن از دانشمندان. ۳
56. اجازه ، از محمّد ابراهيم بن محمّد مهدى كرباسى (م 1267 ق). اجازه اى است براى سيّد محمّد هادى بن مهدى. ۴
57. اجازه ، از محمّد ابراهيم بن محمّد مهدى كرباسى. اجازه اى است به محمّد حسين كاشانى. ۵
58. اجازة الحديث ، از سيّد محمّد بن دلدار على نقوى (م 1284 ق). اجازه اى است براى سيّد محمّد هادى بن مهدى. ۶
59. اجازة الحديث ، از سيّد حسين بن دلدار على نقوى (1211 ـ 1273 ق). ۷ اجازه اى است براى يكى از علما. ۸ اين اجازه در چاپ خانه محمديه در لكهنو ، چاپ

1.همان ، ج ۱۷ ، ص ۱۸۵ (ش ۶۶۱۳).

2.همان جا.

3.فهرست نسخه هاى خطّى كتاب خانه آية اللّه فاضل خوانسارى ، ج ۱ ، ص ۱۶۰.

4.فهرست نسخ خطّى كتاب خانه آية اللّه مرعشى ، ج ۱۷ ، ص ۱۸۵ (ش ۶۶۱۳).

5.همان ، ج ۱۵ ، ص ۱۶۴ (ش ۵۷۷۷).

6.همان ، ج ۱۷ ، ص ۲۶۸ (ش ۶۷۱۲).

7.وى ، از فقهاى بزرگ شيعه و معروف به سيّد العلماء است كه نزد پدرش سيّد دلدار على و برادرش سيّد محمّد سلطان العلماء (م ۱۲۸۴ ق) درس خواند. او در هفده سالگى به اجتهاد رسيد و در بر پا داشتن شعاير و وظايف دينى ، سعى بسيار داشت و نزد سلطان واحد على شاه و سپس پسرش امجد على شاه ، جايگاهى رفيع داشت. وى به اشاره واحد على شاه ، اوّلين مدرسه شيعى (سلطانيه) را در هند ، بنا كرد. ميرحامد حسين ، صاحب عبقات الأنوار ، سيّد افضل على خان هندى و سيّد اكبر شاه هندى از شاگردان او هستند (أعيان الشيعة ، ج ۶ ، ص ۱۲ ؛ ريحانة الأدب ، ج ۶ ، ص ۱۳۳ ؛ تراجم الرجال ، ج ۱ ، ص ۱۶۳ ؛ موسوعة طبقات الفقهاء ، ج ۱۳ ، ص ۲۱۵).

8.فهرست نسخ خطّى كتاب خانه آية اللّه مرعشى ، ج ۱۷ ، ص ۲۶۷ (ش ۶۷۱۲).

  • نام منبع :
    تاريخ حديث شيعه در سده هاي دوازدهم و سيزدهم هجري
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 66429
صفحه از 407
پرینت  ارسال به