در آخر كتابش خلاصة الأخبار ذكر كرده است. ۱
99 . شرح حديث البساط ، از محمود بن محمّد على كرمانشاهى (1200 ـ 1271 ق) ۲ . ۳
100 . شرح حديث «حسينٌ مِنَّى وَ أنَا مِنْ حسَيْن» ، از سيّد محمّد بن دلدار على نقوى (م 1284 ق) كه به فارسى است و به چاپ رسيده است. ۴
101 . التحفة الناصرية ، از شمس المعالى محمّد حسين مشهدى (م بعد از 1286 ق). ۵ در شرح و توجيه احاديثى است كه درباره طينت انسان ها وارد شده و مورد اختلاف دانشمندان كلام است. ۶
102 . طباشير الحكمة (التحفة الناصرية) ، از ميرزا بابا ذهبى (م 1286 ق). شرحى است بر حديث خلقت نور پيامبر اكرم ، كه در سال 1319 ش ، در شيراز و در 1393 ق ، در تبريز به چاپ رسيده است. ۷
103 . غفوريه ، از سيّد يحيى بن محسن موسوى (م بعد از 1286 ق) كه شرحى بر حديث «ليس من إمام يمضى الّا و أوتى من بعد مثل ما أوتى الأول و زيادة خمسة أجزاء» از امام
1.الذريعة ، ج ۱۳ ، ص ۱۹۹ (ش ۶۹۷).
2.وى ، فقيه و عارف شيعى است كه در علوم مختلف ، دست داشت. او در كرمانشاه به دنيا آمد و نزد پدرش و كاشف الغطاء و صاحب رياض درس خواند و علوم عقلى را نيز از شيخ محمّد بيد آبادى فرا گرفت. سپس در تهران ، اقامت گزيد و تا پايان عمر آن جا ماند. كتاب فى الرجال و مفتاح النجاة فى شرح دعاء السمات نيز از اوست (مصفّى المقال ، ص ۴۵۱ ؛ الكنى والألقاب ، ج ۲ ، ص ۱۱۰ ؛ أعيان الشيعة ، ج ۱۰ ، ص ۱۱۰ ؛ موسوعة طبقات الفقهاء ، ج ۱۳ ، ص ۶۵۲ ؛ چهل سال تاريخ ايران ، ص ۲۰۵).
3.الذريعة ، ج ۱۳ ، ص ۱۹۲.
4.همان ، ص ۱۹۶.
5.عالمى جليل القدر است كه در معقول و منقول ، اطّلاعات وسيعى داشت. پدرانش ، از جمله ميرزا جعفر ، بانى مدرسه اى به نام خودش در مشهد مقدّس ، از اهل فضل بودند. تأليفات او در علوم مختلف ، متعدّد است (تراجم الرجال ، ج ۲ ، ص ۱۲۳ و ج ۳ ، ص ۱۸۵).
6.فهرست نسخ خطّى كتاب خانه آية اللّه مرعشى ، ج ۱۸ ، ص ۴۶ (ش ۶۸۵۵).
7.موسوعة مؤلفى الإمامية ، ج ۲ ، ص ۶۰۰.
