93 . رجال ، از ابو الحسن بن حسين يزدى (م 1244 ق). مؤلّف ، در 1237 ق، از تأليف آن ، فراغت يافته است. ^۱ ترجمه نقد الرجال و وجيزة فى الدراية نيز از مؤلّف است.
94 . إكمال منتهى المقال ، از محمّد على بن قاسم آل كشكول حائرى (م بعد از 1245 ق). مؤلّف ، همه راويان مجهول را كه بوعلى در منتهى المقال ذكر نكرده است ، مى آورد ، به علاوه بسيارى از راويان معلوم كه بوعلى در ذكر آنها اهمال كرده است. ^۲
95 . التنبيهات السنية فى المصطلحات الرجالية ، از محمّد على بن قاسم آل كشكول حائرى. ^۳
96 . حديقة الأنظار فى مشيخة الفقيه و التهذيب و الاستبصار ، از محمّد على بن قاسم آل كشكول حائرى. اين اثر ، در واقع ، فايده پنجم كتاب التنبيهات السنية است كه مؤلّف ، آن را به صورت كتاب مستقلّى در آورده است. ^۴
97 . الفوائد الغاضرية فى علم الرجال و مصطلحات المحدّثين ، از محمّد على بن قاسم آل كشكول حائرى. ^۵
98 . السراج المنير فى الفوائد الرجالية ، از محمّد على بن محمّد باقر هزار جريبى (1188 ـ 1245 ق) . مؤلّف ، از شاگردان ممتاز ميرزاى قمى و پدرش از مشايخ سيّد بحر العلوم و ميرزاى قمى بوده است. ^۶
99 . معيار التميز فى شرح الوجيز ، از ملّا محمّد اسماعيل ، موصوف به «مجتهد» كه در سال 1245 ق ، منظومه العقيدة الوحيدة را سروده است. معيار التميز ، شرح الوجيزةى علّامه

كتاب ، در تأويل گفته هاى راوايان حديث شيعه است. ^۱
87 . رجال الميرزا نصر اللّه ، از ميرزا نصر اللّه بن ابى القاسم حسينى (م ح 1239 ق). در حاشيه آن ، تعليقاتى از مؤلّف است كه تبحّر وى را در رجال مى رساند. ^۲
88 . جامع المقال فى معرفة الرواة و الرجال ، از سيّد عبد اللّه بن محمّد رضا شبّر (م 1242 ق). در آن ، اسامى رجال شيعه ، به ترتيب حروف آمده و صفت هر يك ، از كتب رجال ، بيان شده است. ^۳
89 . ملخص المقال فى الرجال ، از سيّد عبداللّه بن محمّد رضا شبّر . تلخيص كتاب جامع المقال مؤلّف است . ^۴
90 . الكليات الرجالية ، از سيّد عبد اللّه بن محمّد رضا شبّر. مؤلّف ، در اجازه اش براى سيّد محمّد تقى نامى ، به سال 1240 ق ، بدان ، تصريح كرده است. ^۵
91 . الخاتمة الرجالية ، از سيّد عبد اللّه بن محمّد رضا شبّر. در واقع ، مجلّد چهاردهم و خاتمه جامع المعارف و الأحكام مؤلّف است. ^۶
92 . عمدة المقال فى تحقيق أحوال الرجال ، از سيّد مجاهد محمّد بن على طباطبايى (م 1242 ق). اين اثر ، بر اساس حروف الفبا مرتّب شده و با اسم «احمد» آغاز شده و به ذكر كنيه ها و لقب ها پايان مى يابد. شيخ آقا بزرگ ، آن را با عنوان رجال السيّد المجاهد محمّد....نيز ياد كرده ، مى گويد كه آن را به خطّ مؤلّف ، نزد نوه اش سيّد حسين ، ديده است. ^۷