ياد شده است. ^۱
132 . القواميس فى الرجال و الدراية ، از آقا بن عبد (فاضل دربندى) (م 1285 ق). فوايدى در بيان اقسام اسناد و طُرُق حديثى ، با نقل برخى از گفته هاى بزرگان اهل سنّت است كه در ده فصل مرتّب شده است. ^۲ اين كتاب با عناوين ديگر ، مانند طبقاة الرواة ، قواميس القواعد و... در الذريعة ياد شده است. ^۳ از اين مؤلّف ، اثرى با نام المنتفى النفيس من دُرر القواميس ، با تحقيق سيّد محمّد رضا جلالى در مجلّه تراثنا چاپ شده است كه ظاهرا همين اثر يا گزيده آن است. ^۴
133 . طبقات الرواة [و تعليقات منتهى المقال] ، از عبد الحسين بن على تهرانى حائرى (شيخ العراقين) (م 1286 ق). از اين كتاب ، با عنوان رجال الشيخ عبد الحسين هم ياد شده است. ^۵
134 . رجال ، از سيّد اعجاز حسين لكهنويى (م 1286 ق). ^۶
135 . رجال السيّد أسد اللّه الإصفهانى ، از سيّد اسد اللّه بن سيّد محمّد باقر شفتى (م 1290 ق). ^۷
136 . رجال آقا رفيع شريعتمدار ، از آقا رفيع شريعتمدار (1211 ـ 1292 ق). وى شاگرد حجّة الإسلام شفتى اصفهانى و شيخِ اجازه ميرزا محمّد بن عبد الوهاب ، امام الحرمين

اين كتاب ، راويان موثّق و ممدوحى را كه خود به روايت آنان عمل مى كرده ، گِرد آورده است. و در آخر آن ، كنيه ها و القاب و اسانيد تهذيب الأحكام و كتاب من لا يحضره الفقيه و فوايد رجالى ديگرى را ذكر مى كند . ^۱
128 . تذكرة العلماء ، از سيّد مهدى على نجف على رضوى (م بعد از 1283 ق). كتاب ، در يك «مقدّمه» و دو «فصل» ، تدوين گرديده است. مقدّمه ، در جمع قرآن و علوم اختصاصى امامان عليهم السلام است. فصل اوّل ، به ذكر اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله و امامان عليهم السلام تا عصر غيبت صغرا اختصاص دارد و در فصل دوم ، دانشمندان ، محدّثان و مجتهدان متقدّم و متأخّر و معاصر مؤلّف ، ياد مى شوند. وى در سال 1283 ق، از نگارش آن ، فراغت يافته است. ^۲
129 . المشتركات ، از ابو القاسم حائرى. مؤلّف در سال 1284 ق ، از نگارش كتاب ، فارغ گرديده است و در آن ، از جامع الرواة اردبيلى ، مشتركات كاظمى ، مشتركات طريحى ، و ميرزا محمّد استر آبادى و سيّد تفرشى ، بسيار مطلب نقل كرده است. شيخ آقا بزرگ درباره آن مى گويد: «بهترين كتابى است كه در مشتركات نوشته شده است». ^۳
130 . ترجمة محمّد بن سنان ، از ملّا محمّد على بن احمد محلّاتى شيرازى (م 1284 ق). نسخه آن ، جزو موقوفات مدرسه حسن خان در كربلاست. ^۴
131 . محافل المؤمنين ، از سيّد محمّد شفيع بهاء الدين محمّد حسينى عاملى (م بعد از 1185 ق). مستدرك مجالس المؤمنين ^۵ است. با عنوان رجال سيّد محمّد شفيع نيز از آن