است. وى ضمن تلخيص جامع المقال جدّ خود فخر الدين طريحى ، موارد دشوار آن را نيز شرح داده است. ۱
142 . مجمع المقال فى علم الرجال ، از نعمة اللّه بن علاء الدين طريحى نجفى (م 1293 ق) ۲ . ۳
143 . الفوائد الرجالية ، از ملّا على بن ميرزا خليل طبيب تهرانى نجفى (1226 ـ 1297 ق). ۴
144 . شرح الفوائد الرجالية ، از ملّا على بن ميرزا خليل طبيب تهرانى نجفى (1226 ـ 1297 ق). از اين اثر كه شرح الفوائد الرجاليةى وحيد بهبهانى است ، با عنوان هاى ديگرى ، مانند : الحاشية على التعليقة ، شرح التعليقة و تعليقة الفوائد الرجالية نيز ياد شده است. ۵
145 . الحاشية على منتهى المقال ، از ملّا على بن ميرزا خليل طبيب تهرانى نجفى. ۶
146 . نهاية الآمال فى كيفية الرجوع إلى علم الرجال ، از محمّد تقى بن حسينعلى هروى اصفهانى (م 1299 ق). فوائد رجالى مهمّى است شامل «مقدّمه» ، شش «باب» و «خاتمه». نسخه دست نويس مؤلّف در كتاب خانه صدر ، موجود است. ۷
147 . الردّ على من إدّعى قطعية صدور الأحاديث المروية فى الكتب الأربعة ، از ملّا حسين
1.همان ، ج ۱۹ ، ص ۶۸ (ش ۳۷۲) و ج ۱۰ ، ص ۱۲۴.
2.وى ، فقيه و دانشمند شيعى و از فرزندان شيخ فخر الدين طريحى ، صاحب مجمع البحرين است كه نزد صاحب جواهر درس خواند و در زمان خود ، بر همه عالمان نجف ، مقدّم بود و به كار تدريس و مرجعيت مشغول بود (أعيان الشيعة ، ج ۱۰ ، ص ۲۲۵).
3.أعيان الشيعة ، ج ۱۰ ، ص ۲۲۵.
4.الذريعة ، ج ۱۶ ، ص ۳۳۸.
5.همان ، ج ۱۳ ، ص ۳۸۷ و ۱۵۰ و ج ۶ ، ص ۳۹ و ج ۱۲ ، ص ۱۳۵.
6.همان ، ج ۶ ، ص ۲۲۲ (ش ۱۲۴۷).
7.فهرست نسخ خطّى كتاب خانه آية اللّه مرعشى ، ج ۱۵ ، ص ۱۲ (ش ۵۶۰۹) و ج ۲۶ ، ص ۱۱۵ (ش ۱۰۱۵۶) ؛ الذريعة ، ج ۲۴ ، ص ۳۹۳ (ش ۲۱۰۵).
