جمال الدين ، محمّد بن حسين خوانسارى (آقا جمال) (م1125 ق) ^۱

وى حكيم ، فقيه و محدّث شيعى است كه نزد پدرش محقّق خوانسارى و دايى اش محمّد باقر محقّق سبزوارى درس خواند. او در اصفهان به تدريس معقول پرداخت و از علماى طراز اوّل و رئيس حوزه علميه اصفهان بود. وى از علّامه مجلسى روايت مى كند و عدّه اى از دانشمندان نيز از وى اجازه روايت دارند. ^۲
آثار زير در ترجمه و شرح حديث و ادعيه از اوست:
ـ ادعيه و زيارات
ـ ترجمه مفتاح الفلاح
ـ ترجمه و شرح غررالحكم
ـ ترجمه الصحيفة السجادية
ـ ترجمه «الفصول المختارة من العيون و المحاسن»
ـ الحاشية على [كتاب] من لايحضره الفقيه
ـ الحاشية على التهذيب
ـ شرح حديث اللبس
ـ شرح حديث البيضة
ـ شرح أحاديث الطينة و التوفيق بينها بما لا يستلزم الجبر
ـ المزار. ^۳

ـ شرح حديث «من صام رمضان و اتبعه بست من الشوّ ال...»
ـ العجالة فى شرح حديث أبو لبيد مخزومى
ـ فلق الاصباح فى شرح مفتاح الفلاح
ـ الفوائد النجفية
ـ مدارج اليقين فى شرح أربعين الحديث فى الإمامة
ـ معراج أهل الكمال إلى معرفة أحوال الرجال
ـ المنارات الظاهرة فى الاستخارات المأثورة عن العترة الطاهرة. ^۱

محمّد شريف بن محمّد صادق خاتون آبادى (م بعد از 1121 ق)

وى از اديبان فاضلى است كه در پزشكى نيز تبحّر دارد و نسبت به ولايت اهل بيت عليهم السلام به شدّت تعصّب دارد و بيشتر تأليفات خود را با معجزاتى از آنان ، شروع مى كند. او ساكن مشهد مقدّس است و چون از خادمان روضه رضوى بوده است ، در برخى آثارش لقب «خادم» به خود مى دهد. از آثار اوست:
ـ الأربعون حديثا فى الطب
ـ حافظ الأبدان
ـ تحفة الأبرار
ـ شرح طبّ الرضا عليه السلام
ـ شرح طبّ الأئمة عليهم السلام
ـ شرح طبّ النبى صلى الله عليه و آله . ^۲