هفت اثر مربوط به حديث از وى شناسايى شد:
ـ جناح النجاح فى شرح دعاء الصباح
ـ دليل الدعاة فى شرح عين الحياة
ـ ذخر العالمين فى شرح دعاء الصنمين
ـ رساله اى در احوال رجال قزوين
ـ شرح الزيارة الرجبية
ـ شرح الكافى
ـ عين الحياة (در دعاهاى منقول از ائمه عليهم السلام كه مربوط به وقت خاصّى نيست).
عبد اللّه بن عيسى اَفَندى تبريزى اصفهانى (م1130 ق)
وى در هفت ماهگى ، مادر و در هفت سالگى ، پدر خود را از دست داد و تحت تربيت برادر بزرگش محمّد جعفر قرار گرفت. از ديگر استادان او در فقه ، اصول ، حديث و حكمت ، حسين بن جمال الدين محمّد خوانسارى ، محمّد باقر بن محمّد مؤمن سبزوارى ، محمّد بن حسن شيروانى ، علّامه محمّد باقر مجلسى ، فاضل هندى ، سيّد على نوّاب بن وزير حسين بن رفيع الدين محمّد حسينى مرعشى هستند.
او بيش از سى سال از عمر خود را در سفر به كشورهاى مختلف و ديدار با علما گذراند و از علّامه مجلسى ، شيخ حرّ عاملى و... روايت مى كند. در أعيان الشيعة ، 25 اثر از وى در علوم مختلف ، ياد شده است كه از جمله آثار مربوط به حديث وى ، موارد زير است:
ـ الإجازات
ـ تعليقه بر أمل الآمل
ـ تعليقه بر نقد الرجال تفرشى