قرآن ، منع مى كرد.
وى پس از تسلّط خوارج بر بحرين در سال 1130 ق ، به دنبال ديگر عالمان اخبارى بحرين از آن جا مهاجرت نمود و در بهبهان ، سكونت گزيد و سرانجام در نهم جمادى ثانى سال 1135 ، در همان جا درگذشت.
آثار زير از وى در اين نوشتار ذكر مى شود:
ـ اجازة الحديث
ـ إرتياد ذهن النبيه فى شرح [كتاب] من لايحضره الفقيه
ـ تحفة الرجال و زبدة المقال
ـ جواهر البحرين فى أحكام الثقلين (جامع روايات كتب اربعه)
ـ شرح حديث الأسماء
ـ الصحيفة العلوية و التحفة المرتضوية
ـ الكلم الطيّب و العمل الصالح و الغيث الصيب و الميزان الراحج (در ادعيه). ^۱

على بن حسين كربلايى (زنده در 1136 ق)

وى داراى اطّلاعات وسيع در علوم اسلامى است و كتاب ها و رساله هاى متعدّدى در علوم مختلف نگاشته است. وى ، از شاگردان علّامه محمّد باقر مجلسى است.
كلبعلى بن خانبابا شريف كرهرودى ، محمّد امين بن محمّد على شريف استرآبادى و آقا الياس خان بكا ، از شاگردان او هستند. از آثار اوست:
ـ الأربعون حديثا
ـ أنوار الهداية فى التفسير بالرواية

محمّد اشرف بن عبد الحسيب علوى عاملى (م1133 ق)

وى محدّث متتبّع ، اديب و شاعر شيعى ، شاگرد علّامه مجلسى و نوه ميرداماد است. او از ملّا محمّد سراب تنكابنى اجازه روايت دارد. از آثار اوست:
ـ فضائل السادات
ـ شرح مشيخه تهذيب الأحكام
ـ شرح دعاء الصباح
ـ رجال. ^۱

عبد اللّه بن صالح سماهيجى بحرانى (م 1135 ق)

وى فقيه ، محدّث و اديب شيعى و از دانشمندان بزرگ اخبارى است كه در سال 1076 ق ، به دنيا آمد. وى ، شاگرد شيخ سليمان ماحوزى است و از او و جمعى از علما ، روايت مى كند. از ديگر استادان و مشايخ او ، محمود بن عبد السلام مَعْنى بحرانى ، احمد بن على بن حسن سارى بحرانى ، محمّد بن يوسف بحرانى ، ناصر بن محمّد جارودى خطّى ، على بن جعفر بن على بن سليمان بحرانى ، احمد بن ابراهيم بن احمد عصفورى درازى ، ابوالحسن بن محمّد طاهر فتونى عاملى ، احمد بن اسماعيل جزايرى نجفى ، سيّد محمّد بن على بن حيدر عاملى و محمّد قاسم اصفهانى هزار جريبى را نام برده اند.
وى در تطبيق و جمع اخبار معارض ، تبحّر بسيار داشت و در ردّ اهل اجتهاد ، افراط مى نمود و در جدا كردن مسلك اخباريان و مجتهدان ، اصرار فراوان داشت. وى ، اشعارى در نكوهش علم اصول و اجتهاد و نيز مدح و ستايش اخباريان سروده است. از نظر او همه قرآن براى مردم (رعيّت) متشابه است و از عمل كردن به ظاهر