يعقوب بن ابراهيم بختيارى حويزى (1147 ق)

وى فقيه و نحوى شيعى است كه در شيراز و شوشتر ، نزد سيّد نعمة اللّه جزايرى ، شاگردى نمود. او در فقه ، حديث و ادبيات عرب ، تبحّر يافت و در ديگر علوم نيز دست داشت ، فقه و تفسير تدريس مى نمود ، فتوا مى داد و به تصنيف مى پرداخت. به علّت شتابزدگى در افتا و اعتماد فراوان به روايات شاذ ، آثار فقهى او متروك است. وى عمرى طولانى داشت. از جمله شاگردانش سيّد عبد اللّه بن نورالدين جزايرى است. از آثار اوست:
ـ الأربعون حديثا
ـ الاعتبار فى اختصار الاستبصار
ـ تفسير صوافى الصافى
ـ شرح فروع الكافى
ـ شرح الصحيفة السجادية. ^۱

ياسين بن صلاح الدين بحرانى شيرازى (زنده در 1147 ق)

وى ، فقيه ، محدّث و رجالى شيعى است كه امامت جمعه و جماعت را بر عهده داشت و رياست امور قضا و حسبيه در بحرين را در اختيار داشت. پس از هجوم خوارج به بحرين ، به شيراز و اطراف آن پناه برد و در شهر جويم ، سكونت گزيد.
وى از محمّد بن يوسف بحرانى و عالمان ديگر ، روايت مى كند. سيّد نصر اللّه بن حسين فائزى ، از او اجازه روايت دارد. آثار زير از اوست:

1.أعيان الشيعة ، ج ۱۰ ، ص ۳۰۷؛ طبقات أعلام الشيعة ، ج ۶ ، ص ۸۲۱؛ موسوعة طبقات الفقهاء ، ج ۱۲ ، ص ۴۳۴؛ الإجازة الكبيرة ، ص ۱۹۲.

تاريخ حديث شيعه در سده هاي دوازدهم و سيزدهم هجري

314

ـ تنقيح المقال فى خلاصة الرجال
ـ روضة الرضوان فى أعمال شهر رمضان
ـ شرح حديث «نيّة المؤمن خير من عمله»
ـ مراد المريد فى ترجمة مزار الشهيد. ^۱

ابو الحسن بن محمّد طاهر فتونى اصفهانى (م 1138 يا 1139 ق)

وى ، فقيه اصولى شيعى است كه در حديث و علوم قرآن نيز متبحّر است. اصل او از جبل عامل است و در حدود سال 1070 ق ، در اصفهان به دنيا آمد. او نزد گروهى از فقها و محدّثان ، شاگردى كرد و از آنان ، اجازه روايت يافت. از آن جمله اند: علّامه محمّد باقر مجلسى ، شيخ محمّد بن حسن حرّ عاملى ، سيّد نعمة اللّه جزايرى ، احمد بن محمّد بن يوسف بحرانى ، قاسم بن محمّد كاظمى ، محمّد حسين بن حسن ميسى ، عبدالواحد بن محمّد بن احمد بورانى ، محمود بن على ميمندى و سيّد محمّد صالح خاتون آبادى.
وى ، در مشهد مقدّس به تدريس و تأليف مشغول بود و عدّه بسيارى از او كسب علم و روايت كرده اند . چهار اثر از وى در حديث و رجال ، عبارت اند از:
ـ تنزيه القميين
ـ حاشيه بر الكافى
ـ شرح صحيفه سجاديه
ـ نصايح الملوك و آداب السلوك. ^۲

1.تراجم الرجال ، ج ۱ ، ص ۳۶۶ ، ح ۶۶۷؛ طبقات أعلام الشيعة ، ج ۶ ، ص ۵۴۷؛ تلامذة العلّامة المجلسى ، ص ۴۲ (ش ۵۵)؛ موسوعة طبقات الفقهاء ، ج ۱۲ ، ص ۲۱۹؛ الذريعة ، ج ۲ ، ص ۴۴۶ و ج ۱۱ ، ص ۲۹۳ و ج ۲۰ ، ص ۲۹۶ ؛ ميراث حديث شيعه ، ج ۹ ، ص ۳۰۵ ـ ۳۱۰ .

2.الكنى والألقاب ، ج ۱۰ ، ص ۵۱؛ لؤلؤة البحرين (ش ۴۰)؛ روضات الجنّات ، ج ۷ ، ص ۱۴۲؛ أعيان الشيعة ، ج۷ ، ص ۳۴۲؛ طبقات أعلام الشيعة ، ج ۶ ، ص ۱۷۴؛ موسوعة طبقات الفقهاء ، ج ۱۲ ، ص ۱۹؛ الذريعة ، ج ۶ ، ص ۱۸۰ و ج ۱۴ ، ص ۱۱۳.

نام منبع :

تاريخ حديث شيعه در سده هاي دوازدهم و سيزدهم هجري

پدیدآورنده :

حسین صفره (پديدآورنده)

ناشر :

سازمان چاپ و نشر دارالحدیث

محل نشر :

قم

تاریخ انتشار :

1385

نوبت چاپ :

اوّل

نتیجه جستجو برای « »