پس از فتنه افغان ها به همدان و از آن جا به نجف رفت و نزد ابوالحسن فتونى و احمد بن اسماعيل جزايرى شاگردى كرد و خود به تدريس و تأليف ، همّت گماشت و جايگاه عظيمى نزد مردم يافت. وحيد بهبهانى ، از شاگردان اوست. وى در 65 سالگى در نجف درگذشت. از آثار اوست:
ـ أدعية الليالى و الأيّام
ـ ادعيه منقول از ائمه عليهم السلام
ـ احاديث و ادعيه متفرّقه
ـ رسالة فى حديث الثقلين
ـ شرح حديث «العبودية جوهرة كنهها الربوبية». ^۱

عبد الرحيم بن محمّد يونس دماوندى (م1160 ق)

وى حكيم ، عارف و صوفى بوده و از شاگردان ملّا صادق اردستانى (م1134 ق) است. سيّد عبد اللّه جزايرى ، درباره او مى گويد: «عالم وارسته و مقبولى بود. او را در مشهد ديدم و در برخى مسائل ، با هم گفتگو كرديم . او امام جماعت در مسجد بود» ^۲ از آثار اوست:
ـ شرح حديث «صورته عارية...»
ـ شرح حديث «رأس الجالوت»
ـ شرح حديث عالم عِلْوى
ـ حاشيه بر الصافى
ـ شرح حديث الحقيقة

ـ شرح تهذيب الأحكام
ـ قلائد الدرر فى بيان آيات الأحكام بالأثر. ^۱

سيّد ابو القاسم جعفر بن حسين خوانسارى (م1158 ق)

سيّد ابوالقاسم خوانسارى ، موصوف به «جعفر كبير» ـ در برابر نوه اش جعفر بن حسين (م1240 ق) كه به «جعفر صغير» معروف است ـ ، در يكشنبه بيستم صفر 1090 در اصفهان به دنيا آمد. وى در جوانى نزد علّامه مجلسى ، درس خواند و از او اجازه روايت گرفت. بيشتر تحصيلات وى نزد دايى اش ، فقيه متكلّم ، حسين بن حسن گيلانى و آقا جمال خوانسارى بوده است و از محمّد صادق بن محمّد سراب تنكابنى و محمّد طاهر بن مقصود على اصفهانى روايت مى كند. عبّاس بن حسن بن عبّاس بلاغى نجفى (م 1178 ق) شاگرد اوست وى در اثر حمله افغان ها به اصفهان در اوايل سال 1132 ق ، به خوانسار مهاجرت كرد و در سيزدهم ذى قعده سال 1158 در قريه قودجان ، در سه فرسخى خوانسار ، درگذشت. از آثار اوست:
ـ رجال
ـ رسالة فى شرح دعاء أبى حمزة الثمالى
ـ المصباح (در ادعيه). ^۲

سيّد صدر الدين محمّد بن محمّد باقر رضوى قمى (م قبل از 1160 ق)

وى از مراجع دينى و محقّقان شيعه است و در اصفهان ، نزد آقا جمال خوانسارى و قاضى جعفر كمره اى درس خواند. سپس به قم رفت و به ارشاد و تدريس پرداخت.