325
تاريخ حديث شيعه در سده هاي دوازدهم و سيزدهم هجري

ـ حاشيه بر الكافى
ـ تعليقاتى بر مجمع البحرين
ـ فهرست وسائل الشيعة
ـ مختصر رجال مجلسى. ۱

عبد النبى بن محمّد (اوچاق قلى ، شرف الدين) طسوجى تبريزى (م1203 ق)

او فقيه و محدّث شيعى است كه در علوم مختلف دست داشت و در سال 1117 ق ، در طسوج يا خوى به دنيا آمد و نزد سيّد محمّد لاهيجى در لاهيجان و نزد محمّد رفيع بن فرج گيلانى (شاگرد علّامه مجلسى و م1155 ق) در مشهد ، درس خواند. سيّد محمّد حسن زنوزى ، از شاگردان اوست.
وى در سال 1196 ق ، به عراق رفت و در 1203 ق ، در كربلا ، بدرود حيات گفت. وى ، حواشى متعدّدى بر كتب حديث دارد ، از جمله:
ـ حاشية على الكافى
ـ حاشية على تهذيب الأحكام
ـ حاشية على [كتاب] من لايحضره الفقيه
ـ الردّ على نواقص الروافض مخدوم بن عبد الباقى
ـ شرح نهج البلاغة
ـ شرح الصحيفه السجادية
ـ حاشية على كتاب السماء و العالم من بحار
ـ شرح معانى الأخبار. ۲

1.أعيان الشيعة ، ج ۷ ، ص ۳۳۰؛ طبقات أعلام الشيعة ، ج ۶ ، ص ۳۳۲؛ موسوعة طبقات الفقهاء ، ج ۱۲ ، ص ۱۴۰.

2.أعيان الشيعة ، ج ۸ ، ص ۱۲۶؛ ريحانة الأدب ، ج ۴ ، ص ۵۶؛ مفاخر آذربايجان ، ج ۱ ، ص ۱۱۵؛ موسوعة طبقات الفقهاء ، ج ۱۳ ، ص ۳۷۵؛ الذريعة ، ج ۱۴ ، ص ۷۲؛ فهرست مشاهير ايران ، ج ۲ ، ص ۱۹۳.


تاريخ حديث شيعه در سده هاي دوازدهم و سيزدهم هجري
324

ـ أربعون حديثا
ـ اجازة الحديث
ـ الحدائق الناضرة فى الأحكام العترة الطاهرة ۱
ـ الفوائد الرجالية
ـ لؤلؤة البحرين فى الاجازة لقّرتى العين
ـ معراج النبيه فى شرح [كتاب] من لايحضره الفقيه. ۲

سيّد شَبَّر بن محمّد مُشَعشَعى (م ح 1190 ق)

وى ، فقيه و محدّث شيعى است كه در ربيع اوّل 1122 در هُويزه به دنيا آمد. از مشايخ او سيّد نصر اللّه بن حسين حسينى حائرى ، احمد بن اسماعيل جزايرى و پسرش سعد بن احمد جزايرى ، سيّد محمّد بن عبد الكريم حسنى طباطبايى ، يوسف بن احمد بحرانى ، حسين بن محمّد ماحوزى ، سيّد رضى الدين بن محمّد بن على موسوى عاملى مكّى ، سيّد عبد العزيز بن احمد موسوى نجفى . سيّد كاظم عميدى نجفى و سيّد صدر الدين بن محمّد باقر رضوى قمى را مى توان نام برد.
سيد شبّر ، علاوه بر فقه و حديث ، به انساب و رجال نيز آگاه بود و در علوم ديگر نيز دست داشت. او در امر به معروف ، كوشا بود ، چنان كه با لشكرى ده هزار نفرى بر ضدّ سپاه عثمانى قيام كرد. وى در حدود سال 1190 ق ، در نجف اشرف درگذشت. آثار او به طور عمده در فقه است و در حديث و رجال نيز آثار زير را از او مى توان نام برد:
ـ الأربعون حديثا

1.اين كتاب ارزشمند ، يك دوره فقه شيعى است كه مؤلّف تواناى آن ، مستندات روايى خود را در آن مى آورد ، چنان كه به كتاب حديثى شبيه گرديده است.

2.روضات الجنّات ، ج ۸ ، ص ۲۰۳؛ أعيان الشيعة ، ج ۱۰ ، ص ۳۱۷؛ طبقات أعلام الشيعة ، ج ۶ ، ص ۸۲۸ ؛ منتهى المقال ، ج ۷ ، ص ۷۴؛ موسوعة طبقات الفقهاء ، ج ۱۲ ، ص ۴۳۶؛ لغت نامه دهخدا ، يوسف .

  • نام منبع :
    تاريخ حديث شيعه در سده هاي دوازدهم و سيزدهم هجري
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 65707
صفحه از 407
پرینت  ارسال به