بزرگ كربلا و نجف (مانند: محمّد مهدى فتونى عاملى نجفى ، محمّد باقر هزار جريبى و محمّد باقر بن محمّد اكمل بهبهانى) درس خواند. سپس به تبريز بازگشت و به وعظ و خطابه پرداخت و امامت جماعت را بر عهده گرفت و مدّتى در شيراز ، قاضى لشكر كريم خان بود. وى در حدود سال 1208 ق ، در قزوين درگذشت. از آثار اوست :
ـ الشفا فى أخبار آل المصطفى (جامع حديثى بزرگ)
ـ الشافى الجامع بين «البحار» و «الوافى» . ۱
فضلعلى بيگ بن شاهوردى بن خلف توشمال باشى (ق 12 ق)
وى ، شاگرد علّامه مجلسى است و از مجلسى ، سيّد ماجد بن هاشم بحرانى و شيخ محمّد بن حسن صاحب معالم ، روايت نقل مى كند. برخى از شهرت او به «توشمال باشى» كه در دربار صفويان ، مقام رئيس مباشران مطبخ يا خوان سالار عالى شاه ايران بود ، احتمال داده اند كه وى خوان سالارى دربار صفوى را به عهده داشته است.
از آثار اوست:
ـ الأوفى (جامع بزرگ حديثى)
ـ تبصرة الأعياد السليمانية (در آداب مستحبّات به مربوط به اعياد)
ـ كنز الحق (شامل دعاهاى الأوفى)
ـ مصباح الهدى (تلخيص كنز الحق)
ـ العروة الوثقى (تلخيص مصباح الهدى به فارسى)
ـ مقاليد الفلاح (مختصر مصباح الهدى با حذف اسانيد)
