69
تاريخ حديث شيعه در سده هاي دوازدهم و سيزدهم هجري

از جمله آيات قرآن كه در ردّ عقيده وهّابيان مبنى بر شرك بودن توسّل به اوليا و امامان عليهم السلام صراحت دارد ، آيات مربوط به پسران خطاكار حضرت يعقوب عليه السلام است ، آن جا كه مى فرمايد:
قَالُواْ يَـأَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَآ إِنَّا كُنَّا خَـطِـئينَ قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّى إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ .۱[برادران يوسف] گفتند: اى پدر! براى گناهان ما آمرزش بخواه كه ما خطاكار بوديم. گفت: به زودى از پروردگارم براى شما آمرزش مى خواهم ، كه او همانا آمرزنده مهربان است.
برادران يوسف ، بعد از پشيمانى از كردار بد خود ، به پدرشان متوسّل شدند و او را وسيله آمرزش به درگاه خدا قرار دادند. يعقوب عليه السلام نيز در پاسخ آنان نفرمود: «شما خطاى ديگرى مرتكب شديد و با توسّل به من و طلب شفاعت از من ، مشرك شديد ، برويد و خودتان از خدا آمرزش بخواهيد»؛ بلكه خواسته آنان را پذيرفت و با تصريح به آمرزنده و مهربان بودن خدا ، اميد به قبول شفاعت را نيز در آنان ايجاد كرد. ۲
همچنين ، روايت شده است كه پيامبر صلى الله عليه و آله بر سرِ چاهى كه كشتگان بدر را در آن افكنده بودند ، آمد و خطاب به آنان ، آيه «انّا قد وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا؟»۳ را تلاوت كرد . كسى به ايشان گفت: آيا مردگان را مى خوانى؟ فرمود: «تو از آنان ، شنواتر نيستى ، ولى پاسخ نمى دهند». ۴
عمر بن خطّاب نيز مى گويد: رسول خدا فرمود: «وقتى آدم ، آن خطا را مرتكب شد ، گفت : يا رب أسألك بحقّ محمّد لمّا غفرت لى ...» .۵

1.يوسف ، آيه ۹۷ ـ ۹۸.

2.رك: المصباح المنير ، ص ۳۰.

3.اعراف ، آيه ۴۴ .

4.صحيح البخارى ، ج ۴ ، ص۱۴۶۱ ، ح۳۷۵۷ .

5.دلائل النبوة ، للبيهقى ، ج۵ ، ص ۴۸۹ .


تاريخ حديث شيعه در سده هاي دوازدهم و سيزدهم هجري
68

پاسخ شيعه چنين است : درخواست رفع نياز و گرفتارى ، از پيامبر صلى الله عليه و آله و امامان عليهم السلام پس از وفات آنان جايز است ، همان طور كه در حال حيات آنان ، جايز است؛ زيرا اين كار ، اوّلاً خطاب به معدوم نيست و ثانيا شرك به حساب نمى آيد. نظر وهّابيان مبنى بر اين كه مرگ ، نيستى است ، به اجماع دانشمندان مسلمانِ پيش و پس از آنان مردود است. از سوى ديگر ، در ردّ نظر آنان و تأييد وجود ادراك براى مردگان و اثبات ادامه حيات پس از مرگ ، در قرآن كريم آيات بسيارى وجود دارد ، از جمله اين آيات:
۱. حَتَّى إِذَا جَآءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلِّى أَعْمَلُ صَــلِحًا فِيمَا تَرَكْتُ كَلَا إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَآئلُهَا وَ مِن وَرَآئِهِم بَرْزَخٌ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ .۱تا آن گاه كه مرگ يكى از ايشان فرا رسد ، مى گويد: «پروردگارا! مرا بازگردانيد. شايد من در آنچه وا نهاده ام ، كار نيكى انجام دهم». چنين نيست. اين سخنى است كه او گوينده آن است و پيشاپيش آنان ، برزخى است تا روزى كه برانگيخته خواهند شد.۲. النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوًّا وَ عَشِيًّا وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُواْ ءَالَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ.۲صبح و شام ، بر آتش ، عرضه مى شوند و روزى كه رستاخيز برپا شود [ ، فرياد مى رسد كه ] : «فرعونيان را در سخت ترين عذاب ، درآوريد» .۳. وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَ تَا بَلْ أَحْيَآءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ.۳هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده اند ، مرده مپندار؛ بلكه زنده اند و نزد پروردگارشان ، روزى داده مى شوند.

1.مؤمنون ، آيه ۹۹ ـ ۱۰۰.

2.غافر ، آيه ۴۶.

3.آل عمران ، آيه ۱۶۹.

تعداد بازدید : 79013
صفحه از 407
پرینت  ارسال به