8. كتاب المطاعم و المشارب
9. كتاب القضاء و الحدود و الديات
10. كتاب أحكام النساء
11. كتاب الصيد و الذبائح (أحوال الوحوش و الطيور حلالها و حرامها)
12. كتاب المعالجات و الجنائز و المواريث.
مولّف ، پيش از نقل روايات ، آيات مناسب موضوع را به ترتيب سوره ها ذكر مى كند. همچنين ، روايات كتاب هاى چهارگانه را بدون اسناد ، و احاديث ديگر كتاب ها را با ذكر اسانيد مى آورد.
نكته ديگر اين كه مؤلّف ، دعاهاى كتاب را جدا نموده و در كتاب كنز الحق گرد آورده است.
نسخه اى از آن كه جزء اوّل ودوم (كتاب التوحيد و كتاب العقل و العلم) را در بردارد ، در كتاب خانه آية اللّه مرعشى موجود است. ۱
آية اللّه مرعشى ، در تقريظى بر نسخه موجود در كتاب خانه خويش ، نوشته است :
از نوشته مؤلّف در ابتداى مجلّد دوم پيداست كه او هنگامى كه به تأليف اين كتاب مشغول بود ، باخبر شد كه علّامه مجلسى و فيض ، مشغول تأليف بحار الأنوار و الوافى هستند. آن دو كتاب را به دست آورد و پس از ملاحظه ، دريافت كه آنها براى مقصود او كافى نيستند. از اين رو ، مصمّم شد كتاب خود الاوفى را تكميل نمايد.
اين كتاب ، در مقاله اى با عنوان «دائرة المعارف حديثى الأوفى» توسّط آقاى على صدرايى نيا در فصل نامه علوم حديث نيز معرّفى شده است. ۲
