2. غرائب الأخبار و نوادر الآثار ، از سيّد نعمة اللّه بن عبد اللّه جزايرى. اين كتاب ، شامل احاديثى است كه به نظر مؤلّف ، غريب بوده است و براى هر يك از معصومان عليهم السلام ، بابى گشوده است. ^۱
3. معادن الحكمة فى مكاتيب الأئمة ، از محمّد بن محمّد محسن علم الهدى كاشانى (م 1115 ق). مجموعه اى از نامه هاى ائمه عليهم السلام است كه به مناسبت هاى مختلف ، نوشته شده است. اين كتاب به سال 1388 ق ، در يزد ، توسّط انتشارات وزيرى ، و نيز در سال 1409 ق ، با تعليقات على احمدى ميانجى به همّت انتشارات جامعه مدرّسين حوزه علميه قم ، چاپ شده است. ^۲
4. مقرّب الجنة و مبعّد النار ، از حسين بن اسماعيل بافقى (اوليا) (ق 12ق) . اين كتاب ، در دو مجلّد و شامل احاديث فقهى اهل بيت عليهم السلام ، از طهارت تا ديات و نيز اصول دين ، فضايل اهل بيت عليهم السلام و... است. ^۳
5 . محيى القلوب ، از محمّد رفيع بن محمّد شفيع قزوينى (ق 12 ق). اين اثر ، در اصول و فروع دين است و از كتب معتبر حديث و آثار برجسته فقها ، برگزيده شده است. مؤلّف ، احاديث را از الكافى و كتاب من لايحضره الفقيه گرفته و به صورت تحت اللفظى ترجمه كرده است. ^۴
6. جواهر الأحاديث ، از محمّد نصير بن محمّد معصوم بارفروشى (ق 12 ق). ^۵

12. المستطرفات فى جمع الأخبار و الروايات ، از محسن بن محمّد رفيع گيلانى (م 1290ق) در بيش از بيست مجلّد. ^۱

2 ـ 2 . كتاب هاى حديثى كوچك تر

علاوه بر جوامع ياد شده كه حجم زيادى از روايات را با ترتيب و عناوين ويژه در خود جاى داده اند ، محدّثان و دانشمندان شيعه ، بنا به سليقه خويش و با توجّه به احساس نياز به پاسخگويى به سؤالات ، كتاب هاى كوچك ترى را بر مدار روايات و احاديث خاندان عصمت و طهارت ، تدوين كرده اند كه هر يك در جاى خويش ، گنجينه اى ارزشمند و آبشخورى روحبخش براى جويندگان حقيقت و طالبان معارف الهى است. كتاب هاى زير ، از آن جمله است :
1. الأنوار النعمانية فى بيان معرفة النشأة الانسانية ، از سيّد نعمة اللّه بن عبد اللّه جزايرى (م 112 ق) . اين كتاب ، در احوال انسان از آغاز خلقت تا حشر و نشر وى ، برگرفته از آيات قرآن و احاديث اهل بيت عليهم السلام و نقل از بزرگانى است كه مى توان به آنها اطمينان كرد. كتاب ، شامل سه باب با عنوان «نورـ نور» است.
مؤلّف ، درباره انگيزه تأليف خود مى گويد :
چون اكثر كتب تاريخى ، از تواريخ يهود نقل شده و غالبا پُر از اكاذيب است ، از اين رو ، بر آن شدم كه آنچه از طريق اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام رسيده ، بنگارم و از غير آن ، خوددارى كنم. ^۲
اين كتاب در سال 1271 ق ، چاپ سنگى و در سال 1404 ق ، در بيروت در چهار مجلّد ، به چاپ رسيده است.