1 . اجازات حديثى زنان
در دوران گذشته ، يكى از راه هاى فراگيرى حديث و حفظ و نشر آن ، اجازه محدّثان و راويان بوده است . در اين طريق ، فرد اجازه گرفته ، مجاز مى شد روايت هاى اجازه دهنده را ـ خواه مكتوب و خواه مسموع ـ براى ديگران گزارش كند .
اجازه ، پيش از دوره تدوين هاى رسمى حديث ، در حراست و سلامت احاديث ، سهم بسيار داشت و پس از آن نيز در انتساب كتب و نوشته ها مؤثر بود ، چنان كه گنجينه اى از اطّلاعات حديثى به شمار مى رود . ۱ در اجازات حديثى ، زنان نيز مانند مردان سهم داشته اند ؛ گرچه سهم آنان بدان پايه و اندازه نبوده است . البته اين مطلب نيازمند تحليل هاى اجتماعى و فرهنگى است .
اينك به گزارش اجمالى اجازه نامه هاى زنان ، نزد شيعيان و اهل سنّت مى پردازيم . در اين گزارش ، نظر بر آن است كه زنانى كه اجازه دريافت كرده اند و يا به ديگران اجازه نقل حديث داده اند معرفى شوند و اگر متن اجازه نامه ها موجود باشد ، نقل گردد . در معرفى زنان صاحب اجازه ، ترتيب زمانى را ملاك قرار داده و نوشته را در دو بخش شيعه و اهل سنّت سامان داده ايم .
يك . اجازات زنان شيعى
نگارنده ، پيش از قرن پنجم ، به موردى دست نيافته است : ۲