قرن ششم

1 . فخر النساء ، دختر رستم بن ابى الرجا الاصفهانى . محى الدين عربى ، مى گويد :
در سال 598 ق ، وارد مكه شدم و فضلا و دانشمندان بسيارى ديدم كه از ميان آنان ، مكين الدين ابوشجاع زاهر بن رستم و خواهرش ، به جز علم ، به تهذيب و خودسازى مشغول بودند . از برادرش ، سنن ترمذى و برخى اجزاى حديثى را سماع كردم . از فخر النساء ، بلكه فخر الرجال و العلماء نيز تقاضاى سماع حديث كردم ، ولى او در جواب گفت : آرزوها بر باد رفته و مرگ نزديك است و من به جاى پرداختن به روايت حديث ، به عمل رو آورده ام . گويا مرگ را مى بينم كه ناگهان مى آيد و سنّ پشيمانى دق الباب مى كند .
محى الدين ، گويد :
وقتى اين پيغام را از او شنيدم ، اين شعر را برايش نوشتم :

حالى و حالك فى الرواية واحدما القصد إلّا العلم و استعماله
روزگار من و تو يكى است ، مقصود من از دانش نيز به كار گرفتن آن است .
وقتى اين شعر به دستش رسيد ، به برادرش اجازه داد كه به نيابت از وى ، اجازه اى درباره تمام روايت هايش برايم بنويسد و او چنين كرد و اجازه اى از جانب خواهرش برايم ، قلمى ساخت . ^۱
2 . امّ عبد الكريم ، فاطمه ، دختر ابوالحسن سعد الخير (م 600 ق) . منذرى ، مى گويد :
در دمشق و قاهره ، حديث مى گفت و ما از او اجازه روايت داريم . ^۲
3 . امّ الحياة ، فرحه ، دختر قرطاش بن طنطاش الظفرى العونى (م 598 ق) . وى ، به منذرى اجازه روايت داده است . ^۳

قم مشرفه
محمّدحسن احمدى فقيه

دو . اجازات زنان اهل سنّت ^۱

نگارنده ، به نمونه اى از اجازات زنان اهل سنّت ، كه پيش از قرن سوم صادر شده باشد ، دست نيافته است . به همين دليل ، آنچه در پى مى آيد ، اجازات قرن سوم و پس از آن است .

قرن سوم

1 . فاطمه ، دختر محمّد بن على بن شريعة اللخمى ، خواهر ابومحمّد الباجى الاشبيلى . وى و برادرش ، از برخى اساتيدْ اجازه روايت داشتند كه يكى از آنها محمّد بن فطيس الالبيرى (م 329 ق) است . او ، تمامى روايت هايش را به اين دو نفر اجازه كرده است . ^۲
2 . غدا ، دختر عبد الرحمن بن حمدون ، از مردمان قرطبه . وى ، به صورت اجازه ، از سعيد بن عثمان اعناقى (233 ـ 305 ق) حديث روايت مى كند . ^۳