زندگی بر ساحل حدیث رضوی

امام رضا(ع) فرمود: «إِنَّ الناسَ لو عَلِمُوا محاسنَ کَلامِنَا لأتَّبَعُونا؛ بی‌گمان اگر مردم زیبایی‌های سخن ما را می‌دانستند، از ما پیروی می‌کردند.» خوش‌بختی و سعادت دنیا و آخرت متضمن شناخت و عمل به گفتار أولیاء خداست، کلامی که سرشار از معارف الهی است، معارفی که از وحی الهی سر منشأ گرفته و خود مفسّر آیات خداوند است. اثر حاضر به اختصار در دو بخش، زندگی فردی و اجتماعیِ سالم را در پرتو فرمایش امام رئوف علی بن موسی الرضا(ع) به تصویر کشیده است.

امام رضا (ع) در یازدهم ذوالقعده ی سال ۱۴۸ هجری قمری مصادف با ۲۹ دسامبر ۷۶۵ میلادی در مدینه در خانه ی موسی کاظم، امام هفتم شیعیان ۱۲ امامی، پسری به دنیا آمد که بعد از پدرش عهده دار مقام امامت شد. نامش علی بود و بعدها ملقب به رضا شد. در منابع شیعی از او به نام ابوالحسن ثانی یاد می کنند، به این منظور که با پدرش موسی کاظم که ابوالحسن اول خوانده می شد اشتباه نشود.

امام رضا(ع) یک ماه پس از مرگ پدربزرگش جعفر صادق در مدینه به دنیا آمد و زیر نظر پدرش امام کاظم(ع) تربیت شد. مادرش نجمه خاتون برده ای از مغرب یا شمال آفریقا بود که مثل حمیده همسر امام صادق(ع) خریداری و آزاد شده بود تا به ازدواج موسی کاظم در بیاید. در منابع شیعی از او به نیکی یاد کرده او را هم مثل حمیده از علما و پاکان می دانند.

اثر حاضر به اختصار در دو بخش، زندگی فردی و اجتماعیِ سالم را در پرتو فرمایش امام رئوف علی بن موسی الرضا(ع) به تصویر کشیده است.