و في رواية المبّرد: أنّه لمّا انتهي إليه ورودُ خيل معاوية الأنبارَ و قتلُ حسّان بن حسّان خرج مغضباً... ثمَّ قال الخطبةَ. ^۱
و پس از بيان تفاوت، به داوري درباره اين نقل‌ها پرداخته است:
و رواية المبّرد أَليقُ بصورة الحال و أظهر. ^۲
وي پيش از پرداختن به شرح خطبه متقين (خطبه 184) نيز به اختلاف نسخه‌ها اشاره کرده است:
أقول: من هاهنا اختلفت نسخُ النهج، فکثير منها تکون هذه الخطبة فيها أوّل المجلد الثاني منه بعد الخطبة المُسمّاة بالقاصعة و... و کثير من النسخ تکون هذه الخطبة فيها متّصلة بکلامه( للبرج بن مسهر و... . ^۳
و در ادامه، نسخه گزيده خود را هم مشخص کرده است.
در مواردي که در نسخه بدل‌ها تذکر نکته‌اي را مفيد مي‌ديده، آن را تذکر داده است؛ چنان‌که پس از ذکر توضيح سيد رضي در صدر نامه 31 ـ که “ و مِن وصيّة له( للحسن بن علي( کتبها إليه بحاضرين منصرفاً مِن صفّين»^۴ است ـ آورده است:
أقول: روَي جعفر بن بابويه القمي( أنّ هذه الوصيّة کتبها( إلي ابنه محمد ابن الحنفيّة(... . ^۵
يا در شرح نامه 39 آورده است:
أقول: قد ذُکر هذا الکتاب برواية تزيد علي هذه، و أوّله: مِن عبداللَّـه عليّ أميرالمؤمنين إلي الأبتر بن الأبتر عمرو بن العاص شانئ محمد و آل محمد في الجاهليّة و الإسلام ... . ^۶
و تا آخر نامه را به روايتي ديگر نقل کرده است.
يا در کلام 74 ـ که سيد رضي به اختلاف نقل‌ها اشاره کرده است ـ ابن‌ميثم نظر خود را درباره نقل‌هاي مختلف بيان داشته است:
و هذه الرواية هو الحقّ و الثانية سهوٌ من الناقلين. ^۷