11. استفاده از اشعار عرب:

از ديگر مواردي که مي‌توان گفت مؤلف در شرح مطالب از آن کمک گرفته، شعر است که براي استشهاد، ذکر کاربردهاي مشابهِ کاربرد حضرت در اشعار عرب، بيان ريشه تشبيه يا خاستگاه اصطلاح موجود در کلام حضرت عليه السلام از آن استفاده کرده است؛ مثال:
... بدليل قول حسان بن ثابت:


ما کنت أحسب أن الأمر منصرفعن هاشم ثمَّ عن أبي حسن
أليس أوّل من صلّي لقبلتـــکمو أعرف الناس بالآيات و السنن
^۱
يا پس از شرح عبارت «سَيَرعُفُ بهم الزمان و...» در کلام 12، آورده است:
ونحوه قول الشاعر:


و مارَعفَ الزمان بمثل عمروو لاتَلد النساءُ له ضَريبا
^۲
در پاره‌اي موارد نيز مؤلف، به مشخص کردن نام شاعري که در کلام حضرت از شعرش استفاده شده، پرداخته است؛ مثلاً در خطبه 34 آمده است:
کما قال أخو هوازِن:


أمرتُکم أمري بمنعرج اللَّوَيفلم تَستبينوا النُّصْحَ إلّا ضُحَي الغَدِ
^۳و مؤلف در شرح اين خطبه آورده:
... البيت و هو لدريد ابن الصّمة مِن قصيدة له في الحماسة، أوّلُها:


نصحت لعارض وأصحاب عارضو رَهْط بني السّوداء و القوم سهّد
^۴

12. تکميل شعر به کار رفته در کلام حضرت امير عليه السلام:

در مواردي که حضرت علي عليه السلام در کلام خود تنها به يک مصراع از بيتي استشهاد کرده است، مؤلف، در شرح خود، معمولاً مصراع ديگر را به همراه نام گوينده آن آورده است؛ مثال: در نامه 28، امام عليه السلام به مصراع زير استشهاد کرده است، بدون آن‌که نام گوينده آن را بياورد:


و تلكَ شکاةٌ ظاهِر عنكَ عارُها.
^۵