356 - آثار یقین: رضایت از زندگی

وَ اجْعَلْ يَقِينِي أَفْضَلَ الْيَقِينِ.[۱]

در تبیین این سخن نورانی به آثار یقین اشاره کردیم، شش اثر از آثار یقین بیان شد و اکنون به هفتمین اثر که عبارتست از رضایت از زندگی، اشاره می­کنیم.
یقین به خدا، رضایت از زندگی در هر شرایطی را به دنبال دارد. در روایتی از امیر مؤمنان علیه السلام آمده است:
الرِّضَا ثَمَرَةُ الْيَقِين.‏‏[۲]
راضی بودن میوه یقین است.
در روایت دیگری از امام سجاد علیه السلام آمده است:
الرِّضَا بِمَكْرُوهِ الْقَضَاءِ مِنْ أَعْلَى دَرَجَاتِ الْيَقِين.‏[۳]
رضایت از مقدرات الهی هر چند ناخوشایند باشد، از نشانه­های رسیدن به مراتب بالای یقین است. زندگی آکنده از پیشامدها و حوادث تلخی است که پذیرش آن کار آسانی نیست. بالاتر از پذیرش این ناگواری­ها، صبر بر آن­هاست و بالاتر از صبر، خوشنودی از تقدیر الهی است.
این چنین رضایتمندی از زندگی نتیجه پدید آمدن دو یقین در فرد است: اول یقین به این که همه پیش آمدهای زندگی مقدر الهی است. در آیه شریفه می­فرماید:
﴿ما أَصابَ مِنْ مُصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا فِي أَنْفُسِكُمْ إِلاَّ فِي كِتابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَها﴾[۴]
همه آنچه در زمین اتفاق می­افتد از حوادث غیر مترقبه و مانند آن و همچنین آنچه در زندگی شخصی رخ می­دهد از مریضی و مصائب دیگر، همه تقدیر الهی است که در لوح محفوظ، قبل از به وجود آمدن این پدیده­ها نوشته شده است. به تعبیر خلاصه باور به تقدیر خداوند نسبت به همه حوادث جهان.
دوم یقین به این که تقدیر الهی بر اساس حکمت است و هر حادثه و پدیده­ای علت حکیمانه­ای دارد که در بیشتر موارد به چشم ما نمی­آید.
این دو یقین و باور، انسان را به مقامی فراتر از پذیرش و صبر بر مشکلات نائل می­کند، مقام رضایت‌مندی از زندگی. خداوند توفیق رسیدن به چنین مقامی را به همه ما عنایت بفرماید.