وَ اجْعَلْ يَقِينِي أَفْضَلَ الْيَقِينِ.[۱]
در تبیین این سخن نورانی به آثار یقین اشاره کردیم، از آثار برجسته یقین، آسان شدن سختیهای زندگی است.
از رسول گرامی صلّی الله علیه و آله نقل است:
إِنَّ اللَّهَ بِحِكْمَتِهِ وَ جَلَالِهِ جَعَلَ الرَّوْحَ وَ الْفَرَجَ فِي الرِّضَا وَ الْيَقِينِ.[۲]
خداوند در جعلی حکیمانه آسایش و گشایش را در رضا و یقین قرار داده است. به تعبیر دیگر رسیدن به مقام یقین مساوی است با احساس راحتی در زندگی و آسان بودن تحمل مشکلات.
عدهای از دوستان امام باقر علیه السلام، به دیدن ایشان آمدند. یکی از فرزندان امام علیه السلام بیمار بودند و امام به شدت متأثر و نگران و بیقرار. اصحاب تصور میکردند اگر اتفاقی برای این بچه بیافتد، ممکن است از شدت نگرانی حالی به امام دست بدهد که برای اصحاب دیدن چنین صحنهای خوشایند نبود.
با یک فاصله اندکی آن بچه از دنیا میرود و از درون خانه صدای شیون و زاری بلند میشود. همان امامی که برای بیماری فرزندش آن قدر نگران و بیقرار بود؛ با چهرهای باز از خانه بیرون آمد و آن حالت قبلی در امام دیده نمیشد.
عرض کردند: بچه که مریض بود آن قدر نگران بودید که ما فکر میکردیم از دنیا برود، شما نتوانید تحمل کنید. پاسخ زیبای امام علیه السلام چنین است:
إِنَّا لَنُحِبُّ أَنْ نُعَافَى فِيمَنْ نُحِبُّ فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ سَلَّمْنَا فِيمَا أَحَبَّ.[۳]
آرزوی ماست که کسانی که دوستشان داریم در عافیت و سلامت باشند اما اگر اراده الهی چیز دیگری باشد تسلیم خواهیم بود و آنچه او بپسندد را با طیب خاطر گردن مینهیم.
امام هم مانند دیگران بچهاش را دوست دارد؛ ولی وقتی اراده خدا بر گرفتن این امانت است، بی هیچ اعتراضی تسلیم امر اوست.
[۱]. الصحيفة السجادية، ص۹۲، الدعاء۲۰.
[۲]. روضة الواعظين و بصيرة المتعظين (ط - القديمة)، نيشابورى، ج۲، ص ۴۲۶.
[۳]. الكافي، کلینی، ج۳، ص ۲۲۶.