(32)
روش شناسی تفسیر معصومین (ع)
رستمى، على اکبر
کارشناسى ارشد علوم قرآنى و حدیث
دانشگاه علوم اسلامى رضوى مشهد
استاد راهنما: معرفت، محمد هادى
استاد مشاور: الهى خراسانى، على اکبر
خلاصه: وجود پیوندى ریشهدار و ناگسستنى، میان قرآن و همتایان معصوم و بىمانندش، که از حدیث زرین «ثقلین» و دهها روایت دیگر برمىآید، بایسته بودن مطالعه ژرف و تحلیلگونۀسخنان تفسیرى آن بزرگواران را براى تفسیر پژوهان، به منظور انجام دادن تفسیر مطمئن و استوار از قرآن کریم، آشکار ساخته است.لیکن، بى‌گمان، بهرهمندى روشمند و درست از روایات تفسیرى ـ که گفتههاى تفسیرى معصومان (ع) را در آن باید جستجو نمود ـ از یک سو نیازمند آگاهى از آسیبها و آفاتى است که سوگمندانه سبب شده است تا در گذر زمان و حوادث، ناراستىهایى در دو حوزۀ«سند» و «متن»، با سخنان روشنگرانۀمفسران حقیقى قرآن، آمیخته شود که شناخت این آسیبها با راهکارهاى درمان آن، نخستین گام براى بهرهگیرى از آن در تفسیر است.از سویى دیگر، شناخت روش‌هاى گوناگون معصومان (ع) در ارائۀتفسیرى استوار و روزآمد، از رهگذر بررسى عمیق نمونههاى فراوانى از تفسیرهاى آنان، گام مهم دیگرى است، که در کنار گام نخست، پیش نیازى بایسته براى بهرهمندى از این روایات در تفسیر به شمار مىآید.در این راستا، رسالۀحاضر چگونگى جایگاه و نقش روایات تفسیرى در تفسیر و آسیب‌شناسى و روش‌شناسى آن را به بحث نهاده و پیش از آن، پیوند معصومان (ع) با قرآن را در فصلى کوتاه، عنوان کرده است.
