يکى از وظايف شرکتکنندگان در نماز جمعه، گوش فرا دادن به خطبه هاى اين نماز است. پيشاپيش لازم است به مفهوم شنيدن و به تعبير فقهى، "سماع” خطبه ها و تفاوت آن با مفهوم "استماع” يعنى گوش فرا دادن به خطبه ها، توجّه لازم را مبذول داشت.
در اين باره، چند نظريه در ميان فقيهان به چشم مى خورد:
۱. گوش فرا دادن به خطبه ها واجب است. اين نظريه، به بسيارى نسبت داده شده است؛ بلکه آن را رأى مشهور فقيهان دانسته اند.[۱]
۲. گوش فرا دادن به خطبه ها مستحب است. اين رأى نيز از شمارى از بزرگان فقها مانند شيخ طوسى نقل شده است.[۲]
۳. جمعى ديگر مانند: محقّق صاحب شرايع نتوانسته اند در بارۀ وجوب يا استحباب استماع، اظهار نظر کنند و به اصطلاح در اين باره توقّف کرده اند.[۳]
۴. فتواى صاحب جواهر اين است که اگر شنيدن، بدون استماع و گوش فرادادن تحقّق پيدا کند، ديگر استماع واجب نيست؛ ليکن اگر شنيدن بدون گوش فرا دادن ممکن نشود، گوش فرا دادن واجب خواهد بود.[۴]
۵. امام خمينى، گوش فرا دادن به خطبه ها را لازم دانسته است.[۵]
۶. بیشتر فقيهان معاصر مانند آيات عظام: خويى،[۶]اراکى،[۷]سيستانى،[۸]مکارم،[۹]تبريزى،[۱۰]و فاضل لنکرانى،[۱۱]گوش فرا دادن را بنا بر احتياط واجب، لازم مى دانند.
[۱]. ر. ک: جواهر الکلام: ج ۱۱ ص ۲۹۰.
[۲]. ر. ک: جواهر الکلام: ج ۱۱ ص ۲۹۰.
[۳]. ر. ک: جواهر الکلام: ج ۱۱ ص ۲۹۰.
[۴]. ر. ک: جواهر الکلام: ج ۱۱ ص ۲۹۰.
[۵]. توضيح المسائل مراجع: ج ۱ ص ۸۸۲ مسئلۀ ۳۸.
[۶]. توضيح المسائل مراجع: ج ۱ ص ۸۹۲.
[۷]. توضيح المسائل مراجع: ج ۱ ص ۸۸۲ ذيل مسئلۀ ۳۸.
[۸]. توضيح المسائل مراجع: ج ۱ ص ۸۹۲.
[۹]. توضيح المسائل مراجع: ج ۱ ص ۸۸۲ ذيل مسئلۀ ۳۸.
[۱۰]. توضيح المسائل مراجع: ج ۱ ص ۸۸۲ مسئلۀ ۳۸.
[۱۱]. توضيح المسائل مراجع: ج ۱ ص ۸۸۲ مسئلۀ ۳۸.