سنن الترمذي عن ابن عبّاس : سَمِعتُ نَبِيَّ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله يَقولُ لَيلَةً حينَ فَرَغَ مِن صَلاتِهِ :... اللّهُمَّ إنّي اُنزِلُ بِكَ حاجَتي ، وإن قَصُرَ رَأيي وضَعُفَ عَمَلي افتَقَرتُ إلى رَحمَتِكَ ، فَأَسأَلُكَ يا قاضِيَ الاُمورِ ويا شافِيَ الصُّدورِ ، كَما تُجيرُ بَينَ البُحورِ أن تُجيرَني مِن عَذابِ السَّعيرِ ، ومِن دَعوَةِ الثُّبورِ[۱]، ومِن فِتنَةِ القُبورِ ...[۲]
سنن الترمذى ـ به نقل از ابن عبّاس ـ : شبى شنيدم كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله پس از خواندن نماز شبش مىگويد : ... خدايا! حاجتم را براى تو آوردهام و اگر انديشهام كوتاه و كارم ضعيف است، به رحمتت نيازمندم. پس ، از تو درخواست مىكنم ـ اى به انجام رساننده كارها و شفا دهنده سينهها ـ ، همان گونه كه ميان درياها، [گرفتاران را ]پناه مىدهى، مرا از عذاب دوزخ ، پناه دهى و از اين كه فريادم به هلاكت بلند شود و نيز از آزمون سختِ گور....
اشارت قرآنی
«ومِن دَعوَةِ الثُّبورِ» اشاره و تلميحى ظريف به آيه ۱۳ از سوره فرقان است:
وَ إِذٰا أُلْقُوا مِنْهٰا مَكٰاناً ضَيِّقاً مُقَرَّنِينَ دَعَوْا هُنٰالِكَ ثُبُوراً
و هنگامی که در جای تنگ و محدودی از آن افکنده شوند در حالی که در غل و زنجیرند، فریاد واویلای آنان بلند می‌شود!
[۱]الثُّبور : الهلاك والخسران والويل (لسان العرب : ج ۴ ص ۹۹ «ثبر») . والمراد هنا من دعوة الثبور هو أن أقول في النار : «واثبوراه» كما قال تعالى : « وَ إِذَآ أُلْقُواْ مِنْهَا مَكَانًا ضَيِّقًا مُّقَرَّنِينَ دَعَوْاْ هُنَالِكَ ثُبُورًا . . . » (الفرقان : ۱۳) (بحار الأنوار : ج ۸۴ ص ۳۲۳) .
[۲]سنن الترمذي : ج ۵ ص ۴۸۲ ح ۳۴۱۹ ، صحيح ابن خزيمة : ج ۲ ص ۱۶۶ ح ۱۱۱۹ ، المعجم الكبير : ج ۱۰ ص ۲۸۳ ح ۱۰۶۶۸ ، المعجم الأوسط : ج ۴ص ۹۵ ح ۳۶۹۹ ، كنز العمّال : ج ۲ ص ۱۷۱ ح ۳۶۰۸ ؛ عوالي اللآلي : ج ۱ ص ۱۹۳ ح ۲۸۳ و راجع : حلية الأولياء : ج ۳ ص ۲۰۹ الرقم ۲۴۳ .
