27 صفر

۲۷ صفر
روز وقف
شرح مناسبت:
دست های بخشنده و نگاه های مهربانی که از اقشار محروم جامعه دستگیری می کنند و با وقف بخشی از دسترنج خود، گره های بسیاری را از مشکلات زندگی نیازمندان می گشاید، حقیقتا خود را مجرای فیوضات ربانی و تجلی گاه اوصاف بخشندگی و رحمانیت پروردگار قرار داده اند و بر این توفیق بی نظیر شاکر هستند. خداوند بزرگ که خود فیاض علی الاطلاق و معطی وجود و منبع همه خیرها و خوبیهاست کسانی را که واجد چنین صفاتی باشند گرامی داشته و در قرآن مجید با آیه کریمه "والله یحب المحسنین" و آیات بسیاری دیگر ستوده است.وقف از نظر قرآن بايد گفت وقف از مختصات نظام حقوقی و اقتصادی اسلام است. وقف در اسلام دارای ويژگي هایی است. وقف عملی است صالح و باقی، و مصداق روشنی است از تعاون و تعاضد، و انفاقی است عاری از منت، و احسانی است ‏خالی از اذيت و بدور از تحقير شخصيت ديگران، و تصدقی است دايمی و مستمر و بدون ريا، و وامی است ‏بدون اضطراب و تكاثر (سوره مبارکه تكاثر، آيات ۱ و۲) و بروز اختلافات فاحش طبقاتی به صورتی معقول مبارزه می ‏شود، و برگ سبزی است که برای انسان ذخیره می شود. (سوره مبارکه مزمل، آيه ۲۰) و سرانجام عاملی است كه نام واقف را نيز جاودان می ‏سازد و وی را به نوعی خلود و بقا می ‏رساند.
منبع : http://www۲.irib.ir/occasions/
آیات و روایات متناسب :
روز وقف
قران کریم:
وَالباقِياتُ الصّالِحاتُ خَيرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَواباً وخَيرٌ أمَلاً
و نيكي‏هاي ماندگار از نظر پاداش نزد پروردگارت بهتر و اميدوار كننده‏تر است
كهف ، آيه ۴۶ .
پيامبر صلي الله عليه وآله :
إذا ماتَ الإنسانُ انقَطَعَ عَمَلُهُ إلّا مِن ثَلاثٍ : إلّا مِن صَدَقَةٍ جاريَةٍ أو عِلمٍ يُنتَفَعُ بِهِ أو وَلَدٍ صالِحٍ يَدعُو لَهُ
با مرگ انسان ، رشته عملش قطع مي ‏شود ، مگر از سه چيز : صدقه جاري (وماندگار) ، دانشي كه مردم از آن بهره‏مند شوند ، و فرزند نيكوكاري كه برايش دعا كند
ميزان الحكمه ، ح ۱۴۲۸۷ .
امام علي‏ عليه السلام :
الصَّدَقَةُ و الحَبسُ ذَخيرَتانِ فَدَعُوهُما لِيَومِهِما
صدقه و وقف دو ذخيره ‏اند ، آنها را براي روز خودشان (قيامت) وانهيد
دعائم الإسلام ، ج۲ ، ص۳۴۰ .
امام صادق ‏عليه السلام :
تَصَدَّقَ رَسُولُ اللَّهِ ‏صلي الله عليه وآله بِأموالٍ جَعَلَها وَقفاً
پيامبر خدا اموالي را صدقه داد و آنها را وقف كرد
دعائم الإسلام ، ج۲ ، ص ۳۴۱ .
امام صادق‏ عليه السلام :
قَسَمَ رَسولُ اللَّهِ ‏صلي الله عليه وآله الْفَي‏ءَ فَأصابَ عَلِيّاً أرضٌ فَاحتَفَرَ فِيها عَيناً فَخَرَجَ مِنها ماءٌ . فَقالَ : هِيَ صَدقَةٌ بَتّاً بَتْلاً في حَجيجِ بَيتِ اللَّهِ و عابِرِ سَبيلِهِ لاتُباعُ و لاتُوهَبُ و لاتُورَثُ
پيامبر خدا غنايم را تقسيم كرد . قطعه زميني به علي رسيد . علي در آن زمين چشمه‏اي حفر كرد و چشمه به آب رسيد . . . حضرت فرمود : "اين صدقه (و وقفي) است كه آن را به طور قطعي (از ملك خويش) جدا كردم و به حاجيان خانه خدا و در راه‏ماندگان حجّ، مخصوص گردانيدم ؛ نه فروختني است ، نه بخشيدني و نه ارث بردني
هذيب الأحكام ، ج۹ ، ح ۱۴۸ .