روز جهاني هواشناسي
قرآن کریم:
وَمِن آياتِهِ أن يُرسِلَ الرِّياحَ مُبَشِّراتٍ
و از نشانههاي او اين است كه بادهاي بشارت آور را مي فرستد
روم ، آيه ۴۶
امام صادق عليه السلام :
و هكَذا الهَواءُ ، لَولا كَثرَتُهُ و سَعَتُهُ لَاخْتَنَقَ هذا الأنامُ مِنَ الدُّخانِ و البُخارِ الَّذي يَتَحيَّرُ فيهِ
هوا نيز چنين است : اگر فراوان و گسترده نبود، مردم از دود و بخار سرگردان در هوا خفه مي شدند
بحار الأنوار ، ج ۶۰ ، ص ۸۸
امام صادق عليه السلام :
إعتَبِر بِهذهِ الحَرِّ و البَردِ كَيفَ يَتَعاوَرانِ العالَمَ و يَتَصِّرفانِ، هذا التَّصَرُّفُ فِي الزِّيادَةِ و النُّقصانِ و الإعتِدالِ لإِقامَةِ هذِهِ الأزمِنَةِ الأربعَةِ مِنَ السَّنَةِ و ما فيهِما مِنَ المَصالِحِ
به گرما و سرما بنگر كه چگونه چرخ نظام جهان را به گردش در ميآورند و خود نيز در گردشاند . اين گردش در فزوني و كاستي و اعتدال ، براي برقرار ماندن فصلهاي سال و مصالحي است كه در آن دو است
بحار الأنوار ، ج ۵۸ ، ص ۱۷۳
امام صادق عليه السلام:
إنَّ الصَّحوَ إذا دامَ جَفَّتِ الأرضُ وَاحتَرَقَ النَّباتُ وَ غيضَ ماءُ العُيُونِ والأودِيَةِ فَأضَرَّ بِالنّاسِ و غَلَبَ اليُبسُ عَلَي الهَواءِ فَأحدَثَ ضُرُوباً اُخري مَنَ الأمراضِ
اگر هوا هميشه صاف و آفتابي بود ، زمين خشك ميشد و گياهان ميسوخت ؛ آب چشمهها و رودها فرو ميرفت و به مردم زيان ميرسيد ؛ خشكي بر هوا چيره ميشد و گونه ديگري از بيماري را پديد مي آورد
بحار الأنوار ، ج ۳ ، ص ۱۲۵
امام صادق عليه السلام:
فَإنَّهُ يُلَيِّنُ الأبدانَ و يَجلُو كَدِرَ الهَواءِ فَيَرتَفِعُ الوَباءُ الحادِثُ مِن ذلِكَ
بارش باران بدنها را لطيف ميكند و آلودگي را از هوا ميزدايد و وباي پديدآمده از آن را از بين مي برد
بحار الأنوار ، ج ۵۹ ، ص ۳۸۶
امام رضاعليه السلام :
طَبائِعُ الجِسمِ عَلي أربَعَةٍ : فَمِنها الهَواءُ الَّذي لاتَحيَا النَّفسُ إلّا بِهِ و بِنَسيِمِهِ
طبيعت جسم بر چهار گونه است : يكي از آنها هوا است كه جان با آن و با نسيمش زنده مي شود
الكافي ، ج ۸ ، ص ۲۳۰