ميهمانى الهى در اين مقطع زمانى، و غذاهاى معنوى ويژه اى که خداوند براى پذيرايى از ميهمانانش در چنين ضيافتى فراهم ساخته است، ريشه تحوّلات ژرف معنوى اى است که در اين ماه بافضيلت، بر زندگى انسان سايه مى افکنند، و سفره اى است گسترده براى همگان که هر کس، مى تواند از برکات بى شمار آن برخوردار شود.

معناى ميهمانى خدا

انسان از نگاه اسلام، ترکيبى از جسم و جان است. همان گونه که جسم انسان براى تداوم وجود خويش نيازمند غذاهاى مادّى است، هويّت و حقيقت انسانىِ او نيز نيازمند غذاهاى معنوى از سنخ خود است.

روشن است که خداوند سبحان، ميهمانى رمضان را براى پذيرايى از جسم و وجود مادّىِ دوستانش فراهم نساخته است؛ چرا که بدن هاى آنان، مثل همگان، در ضيافت هميشگى خدايند. اغلب دشمنان خدا از اين سفره گسترده، بيش از ديگران بهره مى برند.

خداى متعال در ميهمان سراى رمضان، جان ها و روح هاى دوستانش را به ضيافت فرا خوانده است، نه بدن ها و وجود مادّى آنان را، و اين، ضيافتى است که جز او، کسى ارزش آن را نمى داند.

از سوى ديگر، شرايط و آداب اين ميهمانى، بايد هماهنگ با ضيافت جان باشد و طعام و نوشيدنى آن، هماهنگ با ضيافت روح و هدف از آن نيز پديد آوردن تحوّل روحى و تجديد حيات معنوى انسان و تقويت بنيه روانى او.

منبع:پایگاه حدیث نت