السعادتين به استفاده از اصطلاحاتِ تخصصي علم حديث، نشان از آگاهي وي از اين اصل در ارائه است ^۱ .

نتيجه

1. مشرق الشمسين و اكسير السعادتين ترجمان حضور تاريخي حديث در فرايند فقاهت شيعي، در قرن يازدهم هجري است. بازشناسي اين اثر در تبيين پيوند حديث و فقه در اين قرن به كار مي‌آيد و گوشه‌اي از تاريخ فقه و حديث اين دوره را نمايان مي‌سازد. از لحاظ تاريخي، رهاورد چنين پژوهش‌هايي، در بررسي تاريخ حديث حوزة اصفهان و حوزة قم در قرن يازدهم راه‌گشاست؛ شيخ بهايي، از لحاظ خط مشي فكري و علمي، متعلق به جريان حديثي ـ فقهي حوزة اصفهان و از استوانه‌هاي مهم حديثي اين مكتب است ^۲ .
2. نتايج اين پژوهه نمونه‌اي روشن از فقه الحديث روشمند و كاربردي در موضوع احاديث فقهي است و به کارگيري اصول نظري فقه الحديث در ميدان عمل و تطبيق را نشان مي‌دهد.
3. نظام فقه الحديثي شيخ بهايي، در گردآوري، فهم متن، فهم مقصود داراي نظامي خاص است و در ارائه نتايج نيز ويژگي‌هاي خاص خود را دارد.

كتابنامه

ـ احكام شرب الخمر في الشريعة الاسلامية دراسة مقارنه، منير احمد لوكه، ليبي: دارالآفاق الجديده، 1994م.
ـ اربعين، شيخ بهايي، ترجمه: عقيقي بخشايشي، قم: نويد اسلام، 1373ش.
ـ اسباب اختلاف الحديث، محمد احساني فر، قم: دارالحديث، 1385ش.
ـ اعيان الشيعة، محسن امين، بيروت: دارالتعارف، ق1406.
ـ بررسي تقيه در آيات و روايات و تأثير آن در حديث شيعه، معصومه نجفي مقدم، پايان نامه كارشناسي ارشد، دانشكده اصول الدين، تهران:1384ش.
ـ بهاء الدين العاملي اديباً و فقيهاً و عالماً، دلال عبّاس، بيروت: دارالحوار، 1995م.
ـ بهاء الدين العاملي شاعراً، عبدالكريم حجازي حسن، بيروت: بي‌نا،1420ق.
ـ تاريخ حديث شيعه در سده‌هاي هشتم تا يازدهم هجري، علي‌نقي خداياري و الياس پور اكبر، قم: دارالحديث، 1385ش.
ـ تقية في نظر الشيخ المفيد (المقالات والرسائل)، السيد محمد باقر الحكيم، 1413ق.