۱۱۰۵.تاريخ دمشق :إنَّ النّبيَّ صلى الله عليه و آله بَعثَ سُورةَ «بَراءة» فدَفَعها إلى عليٍّ (كذا) ، و قالَ : لا يُؤدِّي إلاّ أنا أو رجُلٌ مِن أهلِ بَيتي . ^۱

۱۱۰۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنّي لَأرفعُ نَفْسي أن تكونَ حاجةٌ لا يَسَعُها جُودِي ، أو جَهْلٌ لا يسَعُهُ حِلْمي ، أو ذَنبٌ لا يسَعُهُ عَفْوي ، أو أنْ يكونَ زمانٌ أطوَلَ مِن زماني . ^۲

۱۱۰۷.عنه عليه السلام :إنّي لَأرفعُ نَفْسي أن أنهى النّاسَ عمّا لستُ أنْتَهي عَنهُ ، أو آمُرَهُم بما لا أسْبِقُهُم إليهِ بعَمَلي ، أو أرضى مِنهُم بما لا يُرضِي ربّي . ^۳

۱۱۰۸.عنه عليه السلام :إنّي لا أحُثُّكُم على طاعةٍ إلاّ و أسْبِقُكُم إلَيها ، و لا أنْهاكُم عن معصيةٍ إلاّ و أتَناهى قَبلَكُم عنها . ^۴

۱۱۰۹.عنه عليه السلام :إنّي و اللّهِ لو لَقِيتُهُم واحدا و هُم طِلاعُ الأرضِ كلِّها ما بالَيْتُ و لا اسْتَوحَشْتُ ، و إنّي مِن ضلالِهِمُ الّذي هُم فيهِ و الهُدى الّذي أنا علَيهِ لَعلى بصيرةٍ مِن نَفْسي و يقينٍ مِن ربّي . ^۵

۱۱۰۵.تاريخ دمشق :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله سوره برائت را[براى خواندن براى مشركان ] به على داد و فرمود: كسى ادا[ى امانت الهى ] نمى كند مگر من يا مردى از خاندان من .

۱۱۰۶.امام على عليه السلام :همانا من، خود را برتر از اين مى دانم كه نيازى باشد و بخشندگى من توان برآوردن آن را نداشته باشد، يا جسارتى به من بشود و بردبارى ام آن را بر نتابد، يا گناهى باشد و عفو و گذشت من تحمل آن را نداشته باشد، يا آن كه زمانى درازتر از زمان من باشد. ^۶

۱۱۰۷.امام على عليه السلام :همانا من، شأن خود را برتر از آن مى دانم كه مردم را از چيزى بازدارم كه خود از آن باز نمى ايستم، يا آنان را به چيزى فرمان دهم كه خود در انجام آن كار از آنان پيشى نمى گيرم، يا از آنان به چيزى خشنود شوم كه پروردگارم از آن خشنود نيست.

۱۱۰۸.امام على عليه السلام :همانا من، شما را به طاعتى وا نمى دارم مگر آن كه خود جلوتر از شما آن را انجام مى دهم و از گناهى باز نمى دارم جز آن كه خودم پيش از شما از آن باز مى ايستم.

۱۱۰۹.امام على عليه السلام :به خدا قسم، اگر يك تنه با آنان رو به رو مى شدم و آنان سراسر زمين را پر مى كردند نه باكى داشتم و نه مى هراسيدم، كه من بر گمراهىِ آنان و رهيافتگىِ خود، نيك آگاهم و با يقين از جانب پروردگارم همراه.