۱۳۱۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام قالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله:لا بدّ للغُلامِ من غَيبةٍ، فقيلَ لَهُ : و لِمَ يا رسولُ اللّهِ ؟ قال : يَخافُ القَتْلَ . ^۱

۱۳۱۶.عنه عليه السلام :القائمُ عليه السلام لَن يَظهرَ أبدا حتّى تَخرُجَ ودائعُ اللّهِ تعالى [يعني بها المؤمنينَ مِن أصلابِ الكافرينَ ]فإذا خَرجَتْ ظَهرَ على مَن ظَهرَ مِن أعداءِ اللّهِ فقتَلَهُم؟ ^۲

۱۳۱۷.عنه عليه السلام :ما يكونُ هذا الأمرُ حتّى لا يبقى صِنفٌ مِن النّاسِ إلاّ و قد وُلّوا عَلَى النّاسِ، حتّى لا يَقولَ قائلٌ : إنّا لو وُلِّينا لَعَدَلْنا ! ثُمّ يَقومُ القائمُ بالحقِّ و العَدلِ . ^۳

۱۳۱۸.علل الشرائع عن إبراهيمَ الكرخيِّ :قلت لأبي عبد اللّه عليه السلام ـ أو قال له رجل ـ : أصلَحكَ اللّهُ ، أ لم يكنْ عليٌّ عليه السلام قوِيّا في دِين اللّهِ عزّ و جلّ؟ قال : بلى . قال : فكَيفَ ظَهرَ عَلَيهِ القومُ و كيفَ لَم يَدْفَعْهُم ؟ و ما مَنَعَهُ مِن ذلكَ؟
قالَ : آيةٌ في كتابِ اللّهِ عزّ و جلّ ......... «لَو تَزَيَّلَوا لَعذّبْنا الّذين كَفَروا منهم عذابا أليما» . ^۴ إنَّهُ كانَ للّهِ عزّ و جلّ وَدائِعُ مؤمنونَ ^۵ في أصْلابِ قَومٍ كافِرينَ و مُنافقينَ ، فلم يكُن عليٌّ عليه السلام لِيقتُلَ الآباءَ حتّى تَخرُجَ الوَدائِعُ، فلمّا خَرجَ الوَدائِعُ ظَهرَ عليٌ على مَن ظَهرَ فقاتَلَهُ ، و كذلكَ قائمُنا أهلَ البيتِ لن يَظهرَ أبدا حتّى تَظهرَ وَدائعُ اللّهِ عزّ و جلّ ، فإذا ظَهرَتْ ظَهرَ على مَن ظَهرَ فَقَتَلهُ . ^۶

۱۳۱۵.امام صادق عليه السلام پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود:آن جوان را لا جرم غيبتى بايد. عرض شد: چرا، اى رسول خدا؟ فرمود: بيم كشته شدن مى رود.

۱۳۱۶.امام صادق عليه السلام :قائم عليه السلام هرگز ظهور نمى كند تا آنگاه كه امانتهاى خداوند متعال (يعنى مؤمنان از صلب كافران) بيرون آيند . پس، هرگاه آنان بيرون آمدند قائم بر دشمنان خدا چيره مى شود و آنها را مى كشد.

۱۳۱۷.امام صادق عليه السلام :اين كار (قيام قائم عليه السلام ) رخ نخواهد داد تا آن كه هر گروه و دسته اى حكومت بر مردم را به دست گيرد تا كسى نگويد : اگر حاكم مى شديم عدالت را مى گسترانديم. بعد از اين، قائم حق و عدل گستر قيام مى كند.

۱۳۱۸.علل الشرائعـ به نقل از ابراهيم كرخى ـ: من يا مردى ديگر از امام صادق عليه السلام پرسيديم: خدا شما را به سامان بدارد آيا على عليه السلام درباره دينِ خداوند عزّ و جلّ با قدرت و قاطعيت رفتار نمى كرد؟ فرمود: چرا. عرض شد: پس چرا بر آن گروه (دشمنان) پيروز گشت، اما آنان را از بين نبرد؟ چه چيز او را از اين كار باز داشت؟
فرمود: [به خاطر ]آيه اى در كتاب خداوند عزّ و جلّ ......... كه «اگر از يكديگر جدا مى بودند بى گمان ما كافران آنان را عذابى دردناك مى چشانديم». همانا خداوند نطفه مؤمنانى را به امانت در پشت و صُلب مشتى كافر و منافق نهاده بود، و على عليه السلام پدران را نكُشت، تا آن امانت ها بيرون آيند. و چون امانت ها بيرون آمدند، بر آنان چيره گشت و كُشت. قائم ما خاندان نيز چنين است. او هرگز ظهور نخواهد كرد تا آن كه امانت هاى خداوند عزّ و جلّ، آشكار شوند و هرگاه آشكار شدند، [بر دشمنان خدا ]چيره مى شود و آنان را مى كشد.