1.نَفَحَهُ : أعطاه (المصباح المنير : ص ۶۱۶ «نفح») .

2.صحيح مسلم : ج ۲ ص ۷۱۳ ح ۸۸ ، صحيح البخاري : ج ۲ ص ۹۱۵ ح ۲۴۵۱ وليس «انفحي أو انضحي» ، مسند ابن حنبل : ج ۱۰ ص ۲۶۹ ح ۲۷۰۰۰ و ۲۷۰۰۱ و ص ۲۸۲ ح ۲۷۰۵۹ ، صحيح ابن حبّان : ج ۸ ص ۵ ح ۳۲۰۹ ، كنز العمّال : ج ۶ ص ۳۴۱ ح ۱۵۹۵۰ .

3.المجازات النبويّة : ص ۳۷۹ ح ۳۴۶ . قالَ الشَّريفُ الرَّضِيُّ قدس سره في ذيل الخبر : وقَولُهُ عَلَيهِ الصَّلاةُ وَالسَّلامُ : «اِنفَحي وَانضَحي» اِستِعارَةٌ ، وَالمُرادُ : أنفِقي مالَكِ في سَبيلِ اللّه ِ ، وَابذُليهِ في طاعَةِ اللّه ِ ، وأصيبي بِهِ مَواضِعَهُ بِإِسراعٍ وبِدارٍ ، كَما تَنفَحُ الرّيحُ هُبوبَها ، وتَنضَحُ السَّحابَةُ شُؤبوبَها [الشُّؤبوب : الدُّفعة من المطر] . وَالمُرادُ بِقَولِهِ عَلَيهِ الصَّلاةُ وَالسَّلامُ هاهُنا : «ولا توعي فَيوعِيَ اللّه ُ عَلَيكِ» أي لا تُمسِكي فَيُمسِكَ اللّه ُ عَلَيكِ ؛ لِأَنَّ مَن أوعى شَيئا وحَفِظَهُ فَقَد أمسَكَهُ ومَنَعَهُ .

4.المعجم الأوسط : ج ۵ ص ۲۲۸ ح ۵۱۶۲ و ج ۸ ص ۱۸۶ ح ۸۳۵۰ ، تاريخ بغداد : ج ۹ ص ۴۵۹ الرقم ۵۰۸۹ ، حلية الأولياء : ج ۶ ص ۱۱۵ الرقم ۳۵۶ و ج ۱۰ ص ۲۱۵ الرقم ۵۵۶ كلّها عن عبد اللّه بن عمر ، كنز العمّال : ج ۶ ص ۳۵۰ ح ۱۶۰۰۸ ؛ نهج البلاغة : الحكمة ۴۲۵ ، مشكاة الأنوار : ص ۵۴۶ ح ۱۸۳۰ عن الإمام الصادق عليه السلام عنه صلى الله عليه و آله ، بحار الأنوار : ج۷۴ ص ۴۱۸ ح ۳۹ .

5.صحيح البخاري : ج ۲ ص ۵۲۳ ح ۱۳۷۴ ، صحيح مسلم : ج ۲ ص ۷۰۰ ح ۵۷ ، السنن الكبرى للنسائي : ج ۵ ص ۳۷۵ ح ۹۱۷۸ ، السنن الكبرى : ج ۴ ص ۳۱۴ ح ۷۸۱۶ كلّها عن أبي هريرة ، المستدرك على الصحيحين : ج ۴ ص ۶۰۴ ح ۸۶۷۹ عن أبي سعيد الخدري وفيه «صباح» بدل «يوم يصبح العباد فيه» ، كنز العمّال : ج ۶ ص ۳۷۴ ح ۱۶۱۲۱ ؛ تفسير القمّي : ج ۲ ص ۷ عن هشام بن سالم عنه صلى الله عليه و آله ، عوالي اللآلي : ج ۱ ص ۳۶۶ ح ۶۳ ، بحار الأنوار : ج ۵۹ ص ۱۷۲ ح ۲ .