«[به آن دو فرشته ، خطاب مى شود:] هر كافر سرسختى را در جهنّم ، فرو افكنيد ؛ هر باز دارنده از خيرى را، هر متجاوزِ شكّاكى را».

«و كسانى كه به آنچه خدا از فضل خود به آنان عطا كرده، بخل مى ورزند ، هرگز تصوّر نكنند كه آن بخل براى آنان خوب است؛ بلكه برايشان بد است. به زودى ، آنچه كه بدان بخل ورزيده اند ، روز قيامت ، طوقِ گردنشان مى شود».

«نه چنين است. [ آتش ، ] زبانه مى كِشد. پوست سر و اندام را بركَنَنده است. هر كه را پشت كرده و روى برتافته و گِرد آورده و انباشته [و حسابش را نگه داشته] ، فرا مى خوانَد».

«او را بگيريد و در غُل بكشيد. آن گاه ، ميان آتشش بياندازيد. سپس در زنجيرى كه درازىِ آن هفتاد گز است ، به بند بكشيد ؛ چرا كه او به خداى بزرگ ، ايمان نياورد و به اِطعام مسكين ، تشويق نمى كرد. پس امروز ، او را در اين جا حمايتگرى نيست و خوراكى جز چركابه ندارد».

حديث

۲۶۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر جوياى نيكى هستيد ، آن را نزد نكورويان بجوييد؛ ^۱ زيرا به خدا سوگند كه جز بخيل ، كسى به آتش [ دوزخ ] ، وارد نمى شود و هيچ تنگ نظرى به بهشت ، وارد نمى شود. سخاوت ، درختى است در بهشت كه به آن ، «سخاوت» مى گويند؛ و تنگ نظرى ، درختى است در جهنّم كه به آن ، «شُح (تنگ نظرى)» مى گويند.

۲۶۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :شش گروه اند كه بدون حسابرسى به آتش [ دوزخ ] ، وارد مى شوند : فرمان روايان ، به سبب ستمگرى ؛ عرب ، به سبب عصبيّت [ قبيله اى] ؛ دهقانان ( اربابان و ملّاكين) به سبب تكبّر؛ بازرگانان ، به سبب دروغگويى؛ تهى دستان ، به سبب حسادت؛ و توانگران ، به سبب بخل .

۲۶۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند ، بهشت را پاداشى براى دوستانش آفريد و آن را با بخشندگى و كَرَم ، در ميان گرفت، و آتش را كيفرى براى دشمنانش آفريد و آن را با پستى و بخل ، احاطه كرد.