۱۴۲.امام على عليه السلام :بخل، رَداى بينوايى است.

۱۴۳.امام على عليه السلام :بخيل توانگر، از تهى دستِ سخاوتمند ، نيازمندتر است.

۱۴۴.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ :بخل ، براى آدمى زيانبارتر از فقر است؛ زيرا فقير هر گاه توانگر شود ، در گشايش قرار مى گيرد؛ امّا بخيل ، اگر چه توانگر شود ، در گشايش قرار نمى گيرد .

۱۴۵.امام على عليه السلام :بخل، [ نوعى ] فقر است.

۱۴۶.امام على عليه السلام :بخل، يكى از دو فقر است.

۱۴۷.امام على عليه السلام :آفت توانگرى، بخل است.

۱۴۸.امام على عليه السلام :بخيل، به فقر خود ، شتاب مى بخشد.

۱۴۹.امام على عليه السلام :بيچاره بخيل ! به استقبال فقرى مى رود كه از آن مى گريزد، و توانگرى اى را وا مى گذارد كه آن را مى طلبد.

۱۵۰.امام على عليه السلام :در شگفتم از بخيل ! فقرى را كه از آن گريزان است ، به سوى خود مى كشانَد ، و توانگرى اى را كه در پىِ آن است ، از دست مى دهد. پس در دنيا ، چونان تهى دستان زندگى مى كند، و در آخرت ، به سانِ توانگران ، از او حسابرسى مى شود.