3-8-2. به‌کارگيري «من» موصوله در فرازهايي چون «عمن ذکره»، «عمن حدثه»، «عمن رواه»، «من سمع اباعبدالله»، «عمن سمع ابا عبدالله» و «عمن اخبره ^۱ ».
3-8-3. به‌کارگيري واژة «اصحاب» در فرازهايي چون «عن بعض اصحابنا»، «عن بعض اصحاب امير المؤمنين» و «عن بعض اصحابه من العراقيين ^۲ ».
3-8-4. به‌کارگيري واژة نکرة «رجل» و مشتقات آن در فرازهايي چون «عن رجل سماه»، «عن رجل»، «عن بعض رجاله»، «عن رجلين من اصحابنا»، «عن رجل سمع ابا الحسن» و «رجل من تجار فارس ^۳ ».
3-8-5. به‌کارگيري واژة «بعض» در فرازهايي چون «عن بعض العراقيين»، «عن بعض الکوفيين»، «عن بعض الحلبيين» و «عن بعض اهل المدائن ^۴ ».
3-8-6. به‌کارگيري دو واژة «رجل» و «شيخ»، با نام قبيله‌ها در فرازهايي چون «عن رجل من قريش» و «شيخ من النخع ^۵ ».
3-8-7. به‌کارگيري صيغه‌هاي گوناگون «عدّة مجهولة»، مانند«عن غير واحد»، «عن عدّة»،«عن رجاله» و «عن غير واحد من اصحابه ^۶ ».
3-8-8. به‌کارگيري واژه‌هاي نکرة «رجل» و «شيخ»، کنار نام شهرها و سرزمين‌ها، در فرازهايي چون «عن رجل من اهل البصره»، «من اهل الجبل»، «من اهل فارس»، «من اهل مکه»، «من اهل المدينه»، «من اهل حلوان» و «من اهل خراسان ^۷ ».

کليني و رويکردهاي اسنادي‌‌اش در روضة الکافي

1. معنعن کردن سند و تحويل آن

اين روش در کتاب روضه، فراوان به چشم مي‌آيد و از آنجا که 597 حديث اين نوشتة کليني، يکي پس از ديگري، شماره خورده و پياپي‌اند، به يادآوري شمارة چند نمونة حديثي ـ که هم معنعن و هم داراي تحويل سندند ـ در اين محور و نيز در محورهاي آينده، در متن، نه در پانوشت‌ها، بسنده مي‌کنيم: 1، 2، 7، 16، 27، 95، 96 و...