3. به‌کارگيري واژة «اصحاب» در فرازهايي چون «عن رجل من اصحابه»، «عن بعض اصحابه»، «رجل من اصحابنا»، «عن بعض اصحابنا» و «عن بعض اصحاب ابي عبدالله»، در حديث‌هاي شمارة 6، 7، 9، 28، 30، 31، 57، 140، 239، 265، 286، 333، 348، 364، 365، 375، 385، 394، 401، 405، 429 و...
4. به‌کارگيري واژة نکرة «رجل» و مشتقاتش در فرازهايي چون «عن رجل»، «عن رجل من اصحابه» و «عن بعض رجاله»، در حديث‌هاي شمارة 9، 153، 164، 179، 185، 228، 248، 264، 331، 373، 386، 405، 457 و...
5. به‌کارگيري واژة «بعض» در فرازهايي چون «عن بعضهم»، «عن بعض موالي ابي الحسن» و «عن بعض الحکماء»، در حديث‌هاي شمارة 191، 237 و 287.
6. به‌کارگيري واژة «رجل» با نام قبيله‌ها و شهرها در فرازهايي چون «عن رجل من اهل بلخ»، «عن رجل من الکوفيين»، «عن رجل من اهل الجبل لم يسمه» و «رجل من بني نوفل بن عبدالمطلب»، در حديث‌هاي شمارة 224، 296، 350 و 464.
7. به‌کارگيري صيغه‌هاي گوناگون «عدّة مجهولة»، مانند «عن غير واحد من اصحابنا»، «عدّة» و «عن غير واحد من اصحابه»، در حديث‌هاي شمارة 215، 220، 357، 454و 456.
8. به‌کارگيري فرازهايي مبهم و سربسته، چون «سمعت شيخاً يذکر»، «غيره»، «غيره من اصحابنا» و «عن عامل کان لمحمد بن راشد»، در حديث‌هاي شمارة 174، 255، 337، 503، 526، 532 و 533.

چند نکته

الف. تا آنجا که وارسي شد، ميان احاديث روضة الکافي، حديث موقوف بر يکي يا چند تن از صحابيان امامان(، ديده نشده است.
ب. تنها يک حديث، بي‌کم و کاست (از جهت سند و متن)، در دو جاي روضة الکافي، نوشته و تکرار شده است ^۱ .
ج. در کتاب روضة الکافي، به جاي رفع سند از سوي برقي، رفع سندهاي پدرش ديده مي‌شود ^۲ .
د. در حديث شمارة 335، به مرسل بودن آن، تصريح شده است؛ «... عنه، عن ابيه مرسلاً».
ه‍ . سند برخي از حديث‌هاي روضة الکافي، تنها يک راوي دارد؛ بي‌آن که پاي ابزارهاي اختصار سند در ميان باشد ^۳ .
و. سند پاره‌اي از حديث‌هاي روضة الکافي، تنها دو راوي دارد؛ بي‌آن که پاي ابزارهاي اختصار سند در ميان باشد ^۴ .