1.. نهج البلاغه، خ۲۳۳.

2.. شرح نهج البلاغه، ج۱۳، خ۲۳۳، ص۷۴.

3.. نهج البلاغه، خ۹۰.

4.. «الحَکَمَة» آن بخش از لجام را گويند که فک حيوان را در بر مي‌گيرد (شرح نهج البلاغه، ج۶، خ۹۰، ص۳۴۰).

5.. همان. همچنين ر.ك: همان، ج۸، خ۱۳۳، ص۲۰۸. کلمه «أزمتها» و «سجود»؛ و همان، ج۹، خ۱۶۷، ص۲۱۶، کلمه «الأداحي»؛ همان، ج۱۸، حکمت۱۸، ص۹۹، کلمه «نطاق»، و تعبير «ضرب بجرانه». و....

6.. ر.ك: همان، ج۱، ص۲۰۶.

7.. جواهر البلاغه، ص۲۹۷.

8.. ر.ك: شرح نهج البلاغه، ج۵، خ۵۹، ص۵۰.

9.. همان، ج۵، خ۵۹، ص۱۴.

10.. همان، ج۹، خ۱۴۸، ص۸۵.

11.. جواهر البلاغه، ص۳۰۴.

1.. شرح نهج البلاغه، ج۲، خ۲۸، ص۸۷. وي در ادامه، «ما يجري مجراها» را توضيح مي‌دهد، که مقابله مخالفي را در بر مي‌گيرد که ضد نيست، ولي از يکي از دو حالت زير هم خارج نيست: اين‌که بين دو لفظ مقابِل و مقابَل نوعي مناسبت و تقابل باشد، يا اين‌که آن دو دور از هم باشند و تناسبي نداشته باشند که چندان نيکو نيست.

2.. شرح نهج البلاغه، ج۲، خ۲۸، ص۸۴.

3.. نهج البلاغه، خ۲۸.

4.. همان، حکمت۳۷۶.

5.. همان، خ۴۰ و حكمت۱۹۸.

6.. همان، نامه ۱۷.

7.. همان، نامه ۳۱.

8.. شرح نهج البلاغه، ج۱۶، نامه۳۱، ص۵۰.