375
فصلنامه علمي - پژوهشي علوم حديث 49 و 50

اسم دوم با الف و لام مي‌آيد و در اسم دوم رفع و نصب جايز لكن نصب بيشتر است ۱ و سپس در تأييد سخن خود به بيت زير استشهاد مي‌كند:
ألا يازيد و الضحاك سيرا فقد جاوزتما خَمر الطريق؛۲
هان ! اي زيد! و اي ضحاك ! روان شويد كه از درختزار انبوه راه گذشته‌ايد.

دانش قراءات در تفسير بحرالعلوم

قراءات يكي از دانش‌هاي علوم قرآني است ۳ كه در تفسير بحرالعلوم به شكل گسترده‌اي مطرح شده است. سمرقندي به نقل از بزرگان اين فنّ معمولاً دو يا چند وجه را در قرائت كلمه‌اي از يك آيه بيان مي‌دارد و سپس به توجيه لفظي يا معنايي وجوه مزبور مي‌پردازد و اغلب نيز آن وجوه را مورد تأييد قرار مي‌دهد و مي‌پذيرد و ـ چنان كه شيوة او در سراسر تفسير است ـ به نقد، ارزيابي، ردّ و ترجيح اقوال نمي‌پردازد؛ با اين وجود او به دلايل هر قرائت به شكل دقيق و علمي مي‌پردازد و گاه يك قرائت را بر قراءات ديگر ترجيح مي‌دهد و در بيان دليل ترجيح معمولاً به يكي از دلايل صرفي، نحوي، بلاغي و... استناد مي‌جويد. او نه تنها از قراء سبعه، كه از ساير قراء و حتي از قرائت‌هاي شاذّ نيز در تفسير خود مي‌آورد كه نشانگر گستره آگاهي او در اين دانش است. ۴
نمونة شيوه سمرقندي در مبحث قراءات بدين قرار است:
1. ذيل آيه 16 سوره مُلك دو قرائت را بر شمارد و سپس هر دو قرائت را با اين توضيح كه مفهوم هر دو يكي است، مورد تأييد قرار مي‌دهد. ۵ پس از آن، قرائت سومي را نقل مي‌كند كه با دو قرائت پيش‌گفته اختلاف، بلكه مخالفت دارد؛ بدون آن كه درباره آن نفياً يا إثباتاً سخن گويد. ۶
2. از كلمه «لَيُزلقونك» در آيه 51 سوره، به نقل از نافع و ديگران دو قرائت مختلف (مجرد و مزيد) به دست مي‌دهد و سپس در توجيه دو قرائت توضيح مي‌دهد كه علي رغم اختلاف ساختار صرفي كلمه در دو قرائت، مفهوم آن در هر دو يكي است. ۷

اسباب نزول در تفسير بحرالعلوم

مبحث اسباب نزول يكي از مباحث علوم قرآني است ۸ كه مفسّر قرآن را از شناخت آن گريزي نيست و روند صحيح و هماهنگ باواقع در تفسير قرآن و شناخت درست مفاهيم آن، بدون اطلاع از اسباب نزول

1.. همان، ج۳، ص۶۷.

2.. همان.

3.. البرهان في ‌علوم القرآن، ج۱، ص۳۳۹؛ الإتقان في علوم القرآن، ج۱، ص۲۳۶.

4.. تفسير السمرقندي، ج۲، ص۴۸۳؛ ج۳، ص۳۹۱، ۳۹۶، ۴۰۲، ۴۴۵، ۴۵۹، ۴۶۱، ۴۶۶، ۴۹۷.

5.. همان، ج۳، ص۳۸۸.

6.. همان.

7.. همان، ص۳۹۶.

8.. مناهل العرفان في علوم القرآن، ص۹۹ ـ ۱۳۰؛ البرهان في‌علوم القرآن، ج۱، ص۲۲؛ الإتقان في علوم القرآن، ج۱، ص۹۲ـ ۱۰۹.


فصلنامه علمي - پژوهشي علوم حديث 49 و 50
374

در هفت مورد ديگر ـ كه واژة «يَمّ» در قرآن كريم آمده ـ ابوليث، بدون اشاره به معرّب بودن واژه، صرفاً به معناي آن اشاره نموده است. ۱
نمونه ديگر، در تفسير آيه (إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَن يَحُورَ(۲ است كه كلمة «يحور» را واژه‌اي حبشي دانسته و در اين باره به سخن عكرمه، از تابعان مفسّر، كه از ابن عباس تفسيري روايـت نـموده، ۳ استنـاد جسته است. ۴
آخرين نمونه درباره واژه «سِجّيل» ۵ است كه درباره اصل فارسي و غير عربي آن از مجاهد چنين نقل كرده است: «سجيّل بالفارسيه: سنج و جل (سنگ و گِل)»و مضمون مشابهي را از ابن عباس نيز روايت كرده ۶ و خود نيز دربارة «سجيل» نوشته است:
قال بالفارسيه سنگ و گِل، يعني حجاره و طين.۷

استشهاد به شواهد شعري

سمرقندي در تفسير خود، براي توضيح و تبيين و تفسير واژه‌ها، تأييد و تثبيت پاره‌اي اقوال، تقرير و تحكيم بعضي قراءات و تقويت برخي وجوه نحوي، شواهدي از شعر عرب را اندك شمار، لكن با ظرافت و زيبايي به استخدام در آورده است. ۸ از موارد بالا به دو نمونه مي‌پردازيم:
1. ابن عباس و برخي ديگر از صاحب نظران معتقدند كه «حروف مقطعة فواتح سوره‌ها، معنادار و نماينده يك عبارت هستند». ۹ سمرقندي ذيل (الم(۱۰ نظر آنان كه «الم» را به معناي «انا الله اعلم» دانسته‌اند، تأييد مي‌كند و به اين امر توجه مي‌دهد كه عرب‌ها گاه حرفي را در جاي كلمه‌اي به كار مي‌برند و در اثبات آن، به بيت منسوب به وليد بن عقبه (قلت لها قفي لنا قالت قاف...) استناد مي‌جويد كه در آن حرفي در جاي عبارتي آمده، يعني «قاف» به معناي «قد وقفتُ» و به جاي آن استعمال شده است. ۱۱
2. ذيل آيه (يَاجِبَالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَالطَّيْرَ( ؛ اي كوه‌ها، و اي پرندگان، با او همصدا شويد! به بيان وجه نحوي آيه مي‌پردازد و مي‌نويسد كه هر گاه در پي حرف ندا دو اسم در آيد، اسم اوّل بدون الف و لام و

1.. همان، ج۲، ص۵۱۸، ۵۰۹، ۳۵۳،۳۵۰، ۳۴۰، ۳، ص۲۷۹.

2.. سوره انشقاق، آيه ۱۴.

3.. هدية العارفين، ج۱، ص۶۶۶؛ كشف الظنون، ج۱، ص۴۵۳.

4.. تفسير السمرقندي، ج۳، ص۴۶۱.

5.. سوره هود، آيه ۸۲؛ سوره فيل، آيه ۴.

6.. همان، ج۲، ص۱۳۸.

7.. همان، ج۳، ص۵۱۵.

8.. تفسير السمرقندي، ج‌۱، ص۸۹، ۵۳۶؛ ج۲، ص۱۳، ۱۹۴، ۳۶۳ ـ ۳۶۴، ۳۹۵، ۳۹۹؛ ج۳، ص۱۰۵ ـ ۱۰۶، ۲۹۳.

9.. الدّر المنثور، ج۱، ص۲۲؛ مجمع البيان، ج۱، ص۷۵؛ الجامع لأحكام القرآن، ج۱، ص۱۵۵.

10.. سوره بقره، آيه ۱.

11.. تفسير السمرقندي، ج۱، ص۸۶ ـ ۸۷.

  • نام منبع :
    فصلنامه علمي - پژوهشي علوم حديث 49 و 50
    تاريخ انتشار :
    پاییز و زمستان 1387
    سردبیر :
    محمدی نیک (ری شهری)، محمد
    صاحب امتیاز :
    دانشکده علوم حديث
    مدیر اجرایی :
    محمد قنبری
    نشانی :
    قم، بلوار پانزده خرداد، شهرک جهاد، مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، ص پ : 37185-3431
    تلفن :
    0251-7176131
    امور مشترکان :
    0251-7176413
    دورنگار :
    0251-7785050
    پست الکترونیک :
    ulumhadith@hadith.net
    امتیاز :
    علمی - پژوهشی، به استناد نامه شماره 6219/3 - 85/7/3 کمیسیون بررسی نشریات علمی کشور
    جانشین سردبیر :
    مهدی مهریزی
تعداد بازدید : 33874
صفحه از 423
پرینت  ارسال به