پژوهشگران، چه در درون جامعه مسيحي و چه در خارج از قلمرو مسيحيت، به اين پرسش پاسخي منفي مي‌دهد. پژوهشگران، هم در مورد وجودِ تاريخي عيسي و هم در مورد تاريخي بودن حوادثِ پيراموني ـ که الهيات مسيحي بر اساس آن شکل گرفته ـ ترديدهاي جدي ايجاد کرده‌اند و آنها را به مثابه اسطوره و افسانه دانسته‌اند؛ حوادثي چون تصليب، مرگ و رستاخيز عيسي از اين دسته حوادث است. به بيان روشن‌تر، اساس الهيات مسيحي بر چند فرض استوار است: 1. وجود تاريخي حضرت عيسي، 2. تجسّد خدا در عيسي، 3. تصليب، 4. مرگ و رستاخيز ايشان پس از سه روز. سه مورد اخير، ارکان تشکيل دهنده انجيل مسيحي هستند. پژوهشگران غربي در همه اين موارد، ترديد ايجاد کرده و آثار مستقلي در خصوص افسانه‌اي بودن هريک از اين موارد پديد آورده‌اند.
اكنون، بيش از دويست سال است كه دانشمندان درباره وجود تاريخي حضرت عيسي(عليه السلام) بحث و ترديد كرده‌اند؛ آنها اين پرسش را مطرح ساخته‌اند که آيا عيسى وجود داشته است ؟ آيا تاريخ زندگى بنيانگذار مسيحيت، حاصل غم و اندوه مردم و تخيّل و اميد آنان و در واقع، افسانه‌اي مانند افسانه‌هاى خدايان مشركان نبوده است؟ نخستين نويسندة عصر جديد كه زندگي حضرت عيسي را به زير نقادي علمي برد، هرمان ساموئل رايماروس، استاد زبان‌هاي شرقي دانشگاه هامبورگ در سال 1728 تا 1768م، بود. ^۱ ويل دورانت در آغاز فصل بيست و ششم از جلد سوم کتاب تاريخ تمدن مطرح کرده است که ناپلئون بناپارت به هنگام ملاقاتش با ويلانت، نويسنده و محقق آلماني، در سال 1808م، چيزي از او دربارة سياست و جنگ نپرسيد، بلکه از او پرسيد که آيا به تاريخي بودن عيسي معتقد است يا نه؟ ^۲ اين پرسش چنان قابل توجه بوده است که سبب نگارش ده‌ها کتاب در اين زمينه شده است. ^۳ بعد از مسأله وجود تاريخي عيسي، مهم‌ترين رکن عقايد و الهيات مسيحي، تجسّد خدا ^۴ در عيسي مسيح است که پاية

پيروان اديان ابراهيمي، دربارة شخصيت حضرت عيسي با مسيحيان هم‌انديشي کامل ندارند، بلکه در ميان خود مسيحيان نيز ديدگاه‌هاي متفاوتي درباره ابعاد مختلف شخصيت ايشان وجود دارد. امروزه، وقتي از ديدگاه‌هاي مطرح شده در قرآن کريم و احاديث اسلامي سخن به ميان مي‌آيد، تلقي بسياري از مسيحيان آن است که آنها مطالبي جعلي و پريشان و فراهم آمده از افسانه هاي مشکوک و بحث هاي جدلي ساده و کودکانه بر ضد مسيحيت است. ^۱ به گفتة پروفسور نيل رابينسون ^۲ ، مطالعه گزارش‌هاي اسلامي دربارة حضرت عيسي، مسيحيان را دچار بهت و حيرت مي‌سازد. اين امر، به طور عمده، به داستان‌هايي که در قرآن و حديث درباره کيفيت تولد حضرت عيسي، برخي معجزات ايشان و چگونگي عروج آن حضرت به آسمان آمده، مربوط مي‌شود که در انجيل هاي چهارگانة موجود يا اصلاً به آنها اشاره‌اي نشده و يا در برخي موارد به گونة ديگري گزارش شده است؛ گزارش‌هايي چون پديد آمدن معجزه آساي «رطبِ رسيده» و «نهر روان» پس از زايمان حضرت مريم، سخن گفتن حضرت عيسي در گهواره، آفريدن پرنده از گِل و پرسش حواريون از حضرت عيسي(عليه السلام) كه آيا خدايش قادر است براي آنها مائده آسماني فرو فرستد. ^۳
اين مقاله در صدد است تا ضمن عرضه آنچه در روايات، بويژه روايات کتاب شريف الکافي، دربارة حضرت عيسي آمده و نيز مقايسة آن با آنچه در مسيحيت رواج دارد، به اين مسأله پاسخ گويد که قضاوت اين دسته از مسيحيان دربارة‌ ديدگاه‌هاي اسلامي در خصوص حضرت مسيح و سخنان و معجزات او تا چه حد مبينت بر واقعيت است.

عقايد مسيحي از واقعيت تا افسانه

پيش از پرداختن به يک يک مسائل مطرح شده در روايات الکافي و مقايسة آنها با ديدگاه رايج مسيحيت، يادکرد دو نکته ضروري است: نکتة نخست، آن که ادعاي افسانه بودن مطالب قرآن و حديث دربارة حضرت عيسي در مقابل کدام واقعيت تاريخي مسلّم است؟ آييني مي‌تواند ديدگاه‌هاي دگر‌انديش درباره خود را غير واقعي و مبينت بر افسانه و اسطوره بخواند که تاريخي شفاف از حوادثِ عصر پيدايش و دوران رشد و بالندگي خود در اختيار داشته باشد. آيا مسيحيت، جداي از کتب مقدس، داراي تاريخي چنان شفاف است که اعمال و گفتارهاي حضرت عيسي و حواريان را به طور مستند گزارش کرده و سرنوشت نهايي حضرت عيسي مسيح( را نيز حکايت کرده باشد؟ ما به عنوان مسلمان، با توجه به تأييد صريح قرآن، به همة پيامبران الهي، از جمله حضرت عيسي ايمان داريم و آنها را تاريخي مي‌دانيم. اما بررسي‌هاي