دو. فهرست غير تكرارى روايات الكافي از محمد بن علي بن أبي شعبة الحلبي

1.. همان، ج۳، ص۶.

2.. همان، ج۶، ص۲۳۳.

3.. همان، ج۵، ص۱۸۵، ۲۴۷؛ ج۶، ص۲۲۹.

4.. همان، ج۵، ص۲۳۱.

5.. تحويل اين سند و اسناد بعدى به اين صورت است: [۱] ابو علي الأشعري، عن محمد بن عبد الجبار، عن صفوان. [۲] محمد بن اسماعيل، عن الفضل بن شاذان، عن صفوان.

6.. همان، ج۶، ص۲۳۱.

7.. همان، ج۶، ص۲۰۷، ۲۱۲؛ ج۷، ص۴۵۱.

8.. همان، ج۴، ص۹۱؛ ج۶، ص۲۱۰.

9.. همان، ج۳، ص۵۵۴.

10.. همان، ج۴، ص۵۶۱؛ ج۶، ص۱۸۷، ۴۱۴.

11..همان، ج۵، ص۲۴۵، ۲۶۵، ۲۸۴.

12.. اين روايت، با اندکي تفاوت، در تفسير العياشي (ج۱، ص۲۶۹، ح۲۴۷) با عبارت «زرارة قال: قلت لأبي عبد الله(» نقل شده است. در النوادر اشعري (ص۱۲۷، ح۳۲۶) اين روايت را از طريق «النضر بن سويد، عن الحلبي، عن عبد الحميد الكلبي، عن زرارة قال: قلت لأبي عبد الله(» نقل شده كه مراد از الحلبي در آن، يحيى الحلبي است. شيخ طوسي نيز در تهذيب الأحكام (ج۷، ص۳۰۴، ح۲۵) همين روايت را با سند «الحسين بن سعيد عن النضر بن سويد، عن يحيى الحلبي، عن عبد الحميد الطائي، عن زرارة، قال: قلت: لأبي عبد الله(» آورده است. اين روايت در الكافي (ج۵، ص۳۴۹، ح۷) با مضمونى مشابه و به طريق ديگر، «علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن ابن أبي عمير، عن جميل بن دراج، عن زرارة قال: قلت لأبي جعفر(»، و در ح ۱۰ همان جا به طريق «الحسين بن محمد، عن معلى بن محمد، عن حسن بن علي الوشاء، عن جميل، عن زرارة، عن أبي جعفر(» نقل شده است. چكيده اين روايت نيز در تهذيب الأحكام (ج۷، ص۳۰۴، ح۲۶) به طريق «عنه [الحسين بن سعيد]، عن أحمد بن محمد، عن جميل، عن زرارة قال: قال ابو جعفر(» نقل شده است. اين مجموعه نشان مى دهد كه طريق روايت زرارة از عبد الحميد الطائي و جميل به دست ما رسيده است. از سوى ديگر، يحيى الحلبي به واسطه عبد الحميد الطائي (از اصحاب امام باقر و امام صادق(عليه السلام)) روايات متعددى نقل مي‌کند، اما نقل ابن مسكان از او از نظر طبقه پذيرفينت نيست. بنا بر اين در سند الكافي يا قلب سند رخ داده و يا سند روايتى، با سقط متن، به سند روايت بعد متصل شده است.

13.. الكافي، ج۵، ص۳۴۸.

1.. همان، ج۳، ص۳۵۹، ج۶، ص۴۲.

2.. در منابع حديثي، تنها سه روايت وجود دارد كه ابن بكير از حلبي روايت کرده است. هر سه روايت نيز در الکافي نقل شده است. دو روايت آن، در الكافي به سندي که در متن فوق ذکر شده است (ج۳، ص۳۵۹، ح۹؛ ج۶، ص۴۲، ح۱)، و روايت ديگر با سند «عدة من أصحابنا، عن سهل بن زياد، عن أحمد بن محمد بن أبي نصر، عن عبد الله بن بكير، عن الحلبي» (ج۴، ص۱۸۴، ح۲) كه مراد از حلبي در آن مشخص نيست. در المحاسن (ج۲، ص۳۳۰، ح۹۳) اين روايت به صورت مفصل تر با سند «عنه [احمد بن ابي عبد الله البرقي]، عن أبيه، عن احمد بن محمد بن ابي نصر، عن عبد الكريم الحلبي» نقل شده كه صحيح آن بايد عبد الكريم عن الحلبي باشد؛ هر چند احتمال تصحيف عبد الله بن بکير به عبد الکريم منتفي نيست. در وسائل الشيعة (ج۱۱، ص۲۳۸، ح۱۴۶۸۰) اين روايت از المحاسن نقل شده و سند آن به عبد الکريم عن الحلبي تصحيح شده است. شايان يادآوري است که در المحاسن (ج۲، ص۳۳۶، ح۱۱۲) بخش ديگرى از همان روايت با سند «عنه [احمد بن ابي عبد الله البرقي]، عن أبيه، عن ابن أبي عمير، عن حماد عن الحلبي» نقل شده است. در هر صورت، به قرينه سند قبلي، اين روايات احتمالاً از عبيدالله است.

3.. الكافي، ج۴، ص۱۸۴.

4.. در منابع حديثى، تنها دو روايت از عبيد الله الدهقان به الحلبي مى رسد كه يكى از آنها سند ذکر شده در متن است، و ديگرى، سندي است در المحاسن (ج۲، ص۶۰۲، ح۲۸) به اين عبارت: «عنه [أحمد بن أبي عبد الله البرقي]، عن أحمد بن نوح، عن شعيب النيسابوري، عن عبيد الله بن عبد الله الدهقان، عن أحمد بن عائذ، عن الحلبي». با مقايسه متن روايت الکافي و متن روايت المحاسن، مي‌توان گفت كه اين دو، در حقيقت، يك روايت بوده که تقطيع شده است.

5.. الكافي، ج۲، ص۶۳۹.

6.. در منابع حديثي، تنها همين روايت است كه در آن يحيى الحلبي از عمويش عبيد الله روايت مي‌کند.

7.. همان، ج۴، ص۲۹۳.

8.. اين روايت در تهذيب الأحكام (ج۸، ص۲۷۷، ح۱) و وسائل الشيعة (ج ۲۲ ص۳۴۳ ح ۲۸۷۴۶) به نقل از الکافي آمده است، اما سند آنها چنين است: «عن حماد، عن الحلبي، عن محمد بن مسلم». احتمالاً به جاي عبارت عن محمد بن مسلم، عبارت و محمد بن مسلم صحيح است؛ همان گونه که در برخي اسناد ديگر آمده است. البته احتمال نقل حلبي از امام باقر( را نيز بايد در نظر داشت. اين روايت در النوادر اشعري (ص۵۱، ح۹۴) نيز با عبارت «عن محمد بن مسلم قال: قلت لأبي جعفر(» نقل شده است، اما همين روايت در الفقيه (ج۳، ص۳۷۶، ح۴۳۲۳) با عبارت «و روي عن علي بن مهزيار قال: قلت لأبي جعفر الثاني(» نقل شده كه جاي تأمل است.

9.. الكافي، ج۷، ص۴۴۹.