۵۱۲۰.امام على عليه السلام :[ خداوند ،] لطيف است ؛ امّا نه جسمانى .

۵۱۲۱.امام على عليه السلام :[ خداوند ،] لطيفى است كه به مخفى بودن ، توصيف نمى شود .

۵۱۲۲.امام على عليه السلام :خدايى نيست ، جز خداوند يكتا ؛ آن كه به بندگان زياده روِ خويش كه از او رميده اند ، هميشه لطف و مهربانى مى كند تا از سركشى و دشمنى با او، بازگردند .

۵۱۲۳.امام على عليه السلام :سـپاسْ خـدايى راسـت كـه در حكمرانى اش ارجمند است ، و بر كسانى كه در قلمرو وى اند ، چيره است ؛ بر كار خود ، تواناست ؛ در آفرينشش ستوده است ؛ با علمش لطيف است ؛ به بندگانش مهربان است ؛ به قدرت جبروتى اش با همه عزّت و شكوه و هيبتش ، مختصّ است .

۵۱۲۴.امام على عليه السلام :بر خداى پاك و برتر ، چيزى از آنچه بندگان در روز و شبشان انجام مى دهند ، مخفى نمى مانَد . در آگاهى به آن كارها ، باريك بين است و بر آنها احاطه علمى دارد .

۵۱۲۵.امام على عليه السلام :به كسى كه او را مى خوانَد ، پاسخ مى دهد ، و به بنده اش روزى مى دهد و مى بخشد . داراى لطف پنهان و عقوبتى سخت است .

۵۱۲۶.امام على عليه السلامـ در ديوان منسوب به ايشان ـ:

چه قدر خداوند ، لطف پنهان دارد
كه ظرافت لطف پنهانش ، از فهم هوشمندان هم مخفى است .
چه بسيار گشايشى كه پس از گرفتارى ايجاد مى شود
و اندوه دل درمانده را مى گشايد .
و چه بسيار كارى كه در صبحگاهان ، آزرده خاطرت مى كند
حالْ آن كه به شب ، خشنودى به سراغت مى آيد .
هر گاه كه سختى ها روى آوردند ، بى تابى مكن
چرا كه خداوند را لطف پنهان ، بسيار است .