۵۲۰۷.امام على عليه السلام :[ او] به والايى اش منزّه است و به برترى اش متكبّر . چشمى او را درك نمى كند ، و نگاهى او را فرا نمى گيرد . قوىِّ دست نيافتنى ، بيناى شنوا ، والاى حكيم ، رئوفِ مهربان ، و عزيز داناست . هر كه او را وصف كرده ، در توصيفش ناتوان گشته ، و هر كه او را شناخته ، در صفاتش گم گشته است . نزديكِ دور ، و دورِ نزديك است .
هر كس را كه مى خوانَدش ، اجابت مى كند ، و به بنده اش روزى مى دهد و مى بخشد . داراى لطفِ نهان ، عقوبت سخت ، رحمتِ گسترده و كيفر دردآور است . رحمتش بهشت پهناورِ سرسبز است ، و كيفرش دوزخ دربسته نابود كننده است .

۵۲۰۸.امام على عليه السلام :سپاسْ خدايى را . . . كه رحمتش پيوسته است و نعمتش پايان ناپذير .

۵۲۰۹.امام على عليه السلام :او كسى است كه در عين گستردگىِ رحمتش ، كيفرش بر دشمنانش سخت است ، و در عين سختى كيفرش ، رحمتش بر دوستانش گسترده است .

۵۲۱۰.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ: از قرآن ، عبارتى مرا خوش مى آيد كه آن را براى كسى كه بر خويش زياده روى روا داشته است ، مايه اميدوارى مى دانم : «عذاب خود را به هر كس بخواهم ، مى رسانم و رحمتم همه چيز را فرا گرفته است» كه خداوند ، رحمت را فراگير و عذاب را ويژه ساخته است .

۵۲۱۱.امام على عليه السلامـ در دعايى كه به كُمَيل بن زياد آموخت ـ: خداوندا! به رحمتت كه همه چيز را فرا گرفته است ، از تو درخواست مى كنم .