۵۲۵۰.امام على عليه السلام :هر گاه مؤذّن بگويد : «اللّه اكبر» ، بدان معناست كه مى گويد : خدا ، كسى است كه آفرينش و امر ، از آنِ اوست و آفرينش ، به اراده اوست ، و آنچه آفريده ها دارند ، از اوست .

۵۲۵۱.امام على عليه السلام :سپاسْ خدايى را كه نمى ميرد و شگفتى هاى او پايان نمى پذيرد ؛ چرا كه او هر روز ، در حال ايجاد چيز تازه اى است كه نبود .

۵۲۵۲.امام على عليه السلام :سپاسْ خدايى را كه يگانه ، يكتا ، بى نياز و بى همتاست ؛ آن كه نه از چيزى به وجود آمده ، و نه آنچه را كه هست ، از چيزى آفريده است ... . آنچه را آفريده ، بدون نمونه قبلى ، بدون رنج ، و بدون تلاش ، ايجاد كرده است . هر سازنده اى ، از روى چيزى مى سازد ، در حالى كه خداوند ، آنچه را ساخته ، از روى چيزى نساخته است .

۵۲۵۳.امام على عليه السلام :چيزها را از موادّى ازلى و از نمونه هايى ابدى نيافريد ؛ بلكه آفريد آنچه را كه آفريد ، و اندازه اش را معيّن كرد و آنچه را كه صورت داد ، صورتگرى كرد و آن را نيكْ صورت آفريد .

۵۲۵۴.امام على عليه السلام :اگـر همه حـيوانات جـهان ، از پرندگان و چارپايان ، چه آنهايى كه در آغُلْ بسته اند ، و چه آنهايى كه در صحرا مى چرند ، با همه گونه ها و سنخ ها و جنس ها ، نادانان و زيركان ، بر آفرينش پشه اى گِرد آيند ، بر آفرينش آن ، توان نخواهند يافت ، و راه دستيابى به آفرينش آن را هم نخواهند دانست ، و خِردها در فهم آن ، سرگردان و آواره خواهند شد ، و نيروها ، ناتوان به آخر خواهند رسيد و رانده و مانده ، برخواهند گشت ، آگاه به اين كه ناتوان اند ، و معترف به درماندگى از آفريدن آن ، و مطمئن از ناتوانى براى از بين بردن آن .