باب هفتم : مجموعه نام ها و صفات

۵۲۸۵.امام على عليه السلام :سپاسْ خدايى را كه سخنوران ، به ستايش او نمى رسند ، شمارشگرانِ نعمت هاى او نمى توانند آنها را بشمارند ، و تلاشگران نمى توانند حقّ او را بپردازند ؛ آن كه ژرف انديشىِ انديشه ها ، او را درك نمى كند ، و ژرفكاوى تيزهوشى ها به او نمى رسد ؛ آن كه صفاتش نه اندازه معيّنى ، و نه وصفى ، و نه زمانِ شمارش شده اى ، و نه پايان مشخّصى دارد . با قدرت خود ، آفريده ها را به وجود آورد ، و با رحمتش بادها را به وزيدن وا داشت ، و گستره زمينش را با صخره ها مهار كرد .
آغاز دين ، شناخت اوست ، و كمال شناخت او باورداشت اوست ، و كمال باور داشتن او يگانه دانستن اوست ، و كمال يگانه دانستن او ، اخلاص براى اوست ، و كمال اخلاص براى او ، نفى صفات از اوست ؛ چون هر صفتى گواه است كه آن [ صفت] ، غير از موصوف است ، و هر موصوفى گواه است كه آن ، غير از صفت است .
هر كس خداى سبحان را وصف كند ، او را با چيزى قرين ساخته است ، و هر كس او را با چيزى قرين سازد ، او را دوگانه پنداشته است ، و هر كس او را دوگانه بپندارد ، او را جزء جزء دانسته است ، و هر كس او را جزء جزء بداند ، او را نشناخته است ، و هر كس او را نشناسد ، به او اشاره كرده [ و براى او جهت قائل شده] است ، و هر كس به او اشاره كند ، براى او اندازه تعيين كرده است ، و هر كس براى او اندازه تعيين كند ، او را به شمارْ در آورده است .
هر كس بگويد : «در چيست؟» ، او را جزو چيزى قرار داده است ، و هر كس بگويد : «بر چه چيز است؟» ، جايى را از [ وجود] او تهى شمرده است .
هست ، ولى نه از روى پيدايش . وجود دارد ، ولى نه پس از نبودن . با هر چيزى هست ، امّا نه با همنشينى . غير از هر چيز است ، ولى نه از روى جدايى . كننده است ، نه به مفهوم [ كار كردن با] حركت ها و ابزارها .
بيناست ، از آن هنگامى كه هيچ آفريده قابل ديدنى وجود نداشت . تنها بود ، بى آن كه سكونت كننده اى باشد تا به آن ، اُنس بگيرد و يا با نبودش وحشتْ حاصل آيد .