۵۲۹۸.امام على عليه السلامـ از سخنرانى اى درباره توحيد كه در آن ، آفرينش آسمان ها را شرح مى دهد ـ: از جمله گواهان بر خلقت او ، آفرينش آسمان هاى پابرجاى بدون ستون و برپاى بدون تكيه گاه است . آنها را فرا خوانْد و آنها ، سر به فرمان و گردن نهاده و بى هيچ درنگ و سستى ، پاسخ دادند ، و اگر اقرار آنها به پروردگارى او و گردن نهادنشان بر اطاعت او نبود ، آنها را جايگاه عرش خود ، محلّ سكونت فرشتگانش ، و جايگاه بالا رفتن سخن پاك و عمل شايسته بندگانش قرار نمى داد .
ستارگان آسمان را نشانه هايى قرار داد تا گمگشتگان ، در رفت و آمد در وادى ها ، بِدانها راه جويند . پرده هاى شب تاريك ، مانع نور آنها نشدند ، و پوشش هاى تيره سياه ، نتوانستند درخشش نور ماه را كه در آسمان ها گسترده است ، برگردانند .
۵۲۹۹.امام على عليه السلامـ خطاب به خداى عز و جل ـ: هر كس دل خويش را فارغ كند و انديشه اش را به كار گيرد ، تا بداند چگونه عرشت را به پا داشته اى و آفريده هايت را آفريده اى و آسمان هايت را در فضا آويخته اى ، و چه سان ، زمينت را بر جنبش آب ، گسترده اى ؛ نگاهش درمانده ، و خِردش سرگشته ، شنوايى اش آشفته ، و فكرش سرگردان مى گردد .
