۱۷.امام رضا عليه السلام- از پدرانش عليهم السلام از پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله - : فراگيرى دانش، وظيفه هر مسلمانى است. پس دانش را در جايگاههاى آن بجوييد و آن را از اهلش فرا گيريد؛ چرا كه آموختن دانش براى خدا، كار نيك است و كوشش [براى فراگيرىِ ]آن، عبادت و گفتگو در باره آن، تسبيح و به كار بستنش، جهاد و آموختنش به كسى كه آن را نمىداند، صدقه و بخشيدن آن به اهلش، مايه نزديكى به خداى بزرگ است ؛ زيرا دانش، وسيله شناختِ حلال و حرام و منارههاى راههاى بهشت است، و مونس در بىكسى، و يار در غربت و تنهايى، و همسخن در خلوت، و راهنما در خوشى و ناخوشى، و سلاح در برابر دشمنان و مايه آراستگى در نزد دوستان است .
خداوند، مردمانى را به سبب دانش، بالا مىبرَد و آنان را در خوبىها ، پيشوا قرار مىدهد، به طورى كه آثارشان اقتباس مىشود و از كردارشان ، تقليد مىگردد و به آرايشان ، مراجعه مىشود. فرشتگان به دوستى آنان، راغب مىشوند و با بالهايشان ، آنها را نوازش مىدهند و در نمازشان ، برايشان طلب بركت مىكنند. هر تَر و خشكى براى آنها آمرزش مىطلبد، حتّى ماهيان و خزندگان دريا و درندگان و چرندگان بيابان.
دانش، مايه حيات دلها در برابر نادانى، و روشنايى ديدگان در برابر تاريكى، و نيروى بدنها در برابر ناتوانى است و بنده را به جايگاه خوبان و مجالس نيكان و درجات بلند در دنيا و آخرت مىرسانَد. سخن گفتن در باره آن، همسنگ روزه گرفتن است و مباحثه آن، برابر با شب زنده دارى است . با دانش است كه پروردگار، فرمانبُردارى و بندگى مىشود و با دانش است كه صِله اَرحام به جا آورده مىشود و حلال از حرام ، شناخته مىشود. دانش، پيشواى كردار است و كردار، پيرو آن. به نيكبختان عطا مىشود و تيرهبختان، از آن، محروم مىشوند. پس خوشا به حال كسى كه خداوند، او را از بهرهاش از دانش محروم نسازد!
