2. صحبة بين فرزند و پدر و مادر كه اختلاف عقيده دارند:
(وَإِن جَاهَدَاكَ عَلَى أَن تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفاً...(.۱
3. صحبة بين دو رفيق همسفر:
(وَاعْبُدُوا اللَّـهَ وَلَا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَ... وَالصَّاحِبِ بِالْجـَنْبِ وَابْنِ السَّبِيلِ...(.۲
4. صحبة بين تابع و متبوع:
(إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّـهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَاتَحْزَنْ...(.۳
5. صحبة بين كافر و كافرين:
(فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ(.۴
آنچه از مجموع ديدگاه‌هاي لغويان به دست مي‌آيد، اين است كه صحابه فقط به معناي ديدن و گفتگويي كوتاه نيست، بلكه براي اين‌كه نسبت به كسي معناي لغوي صحابه صادق باشد، بايد ملازمت و مصاحبتي بين آن دو نفر صورت گرفته باشد كه در عرف به آنها مصاحبت و صحابه گفته شود. ۵
در تعريف اصطلاحي صحابه ديدگاه‌هاي مختلفي ابراز شده است؛ از جمله:
صحيح البخاري:
صحابي كسي از مسلمين است كه با پيامبر مصاحبت داشته باشد يا او را ديده باشد. ۶
ابن عبدالبرّ:
بنا به تعريف لغوي، به هر كسي كه ساعتي با پيامبر مصاحبت داشته باشد، صحابي گويند. ۷
ايشان ديدگاه پاره‌اي ديگر از علما را نيز به شرح زير ذكر مي‌كند:
السخاوي:
صحابي به كسي مي‌گويند كه حداقل چيزي كه بشود اسم صحبت را بر آن اطلاق كرد، با پيامبر مصاحبت داشته باشد و اگر مصاحبتش طولاني و مجالستش زياد باشد كه چه بهتر. ۸
1.. سوره لقمان، آيه ۱۵.
2.. سوره نساء، آيه ۳۶.
3.. سوره توبه، آيه ۴۰.
4.. سوره قمر، آيه ۲۹.
5.. الاستيعاب، ج۱، ص۹؛ العين، ج۲، ص۹۷۰؛ النهاية، ج۳، ص۱۱ و ۱۲؛ لسان العرب، ج۱، ص۹۱۵؛ تاج اللغة، ص۱۶۱ و ۱۶۲؛ تاج العروس، ج۳، ص۱۸۶؛ المصباح المنير، ص۳۳۳؛ معجم المقابيس اللغة، ج۳، ص۳۳۵؛ فرهنگ دهخدا، ج۲۰، ص۱۴۲.
6.. صحيح البخاري، ج۵، ص۲.
7.. الاستيعاب، ج۱، ص۹.
8.. فتح المغيث، ج۳، ص۸۶.
