۹۹۹.ايّوب عليه السلام :خداوند حكمت را در دل كوچك و بزرگ مى كارد . پس هرگاه خداوند بنده را در كوچكى فرزانه كند ، كوچكى اش منزلت وى را نزد حكيمان فرو نمى آورد و آنان نور كرامت الهى را بر او مى بينند .

۱۰۰۰.ميمون بن مهران :حذيفه و سلمان ـ خداى متعال از ايشان خشنود باد ـ بر زنى نبطى وارد شدند و گفتند : «آيا در اينجا مكانى پاك براى نماز يافت مى شود؟» زن نبطى گفت : «دلت را پاك كن .» پس يكى از آن دو به ديگرى گفت : آن را برگير ، حكمتى از دل كافر است .

توضيح :

در احاديث اين بخش بر قبول حق وتلقى حكمت و علم از هر كس ـ حتى مشركان ـ تأكيد شده است؛ در حالى كه در احاديث سابق در فصل : «انتخاب آموزگار شايسته» ـ براى معلّم شرايطى بيان شده بود . در جمع ميان اين احاديث بايد گفت قبول حق از هر كس ، منافاتى با انتخاب معلّم صالح ندارد؛ زيرا پذيرش حق شرط ندارد ، امّا انتخاب معلّم رسمى داراى شرط است . بايد توجه داشت كه روحيه معلّم واخلاقش در تربيت وپرورش متعلّم نقش اساسى دارد . از اين رو معلّم بايد متخلّق به اخلاق حسنه باشد؛ زيرا آموزش با پرورش همراه است . افزون بر اينكه اگر معلّم ناصالح بوده وعامل به علم خود نباشد ، ممكن است در لابلاى مطالب صحيح ، مطالب نادرست را نيز القا كند ومتعلّم متوجه اين كار او نشود و يا حتى آنگاه كه مطلب درستى را القا مى كند كه خود بدان عامل نيست ، اين حالت به متعلّم نيز سرايت خواهد كرد ؛ در حالى كه اين آفات در تعلّم موردى و پذيرش حقّ از فرد ناصالحى كه سمت معلّم رسمى را ندارد ، در ميان نيست .